Afgelopen vrijdag in Extra Vierge heeft Umit Tas, voorzitter van de Stichting Islam en Dialoog, een lezing gegeven over de positie van de vrouw in de Islam. De knuffelmoslim noemde Barbara de Roos - die de bijenkomst had georganiseerd - hem. Aanwezig waren een paar Bahá’íaanhangers, een protestante dame en twee spiritueel geïnteresseerde jonge vrouwen.

Een moeilijk onderwerp, en doordat sommigen in hun discussie het politiek correcte op de voorgrond stelden, begon deze ontmoeting in een te formele sfeer.

Toch is de discussie uitgegroeid tot een interactief gesprek tussen de deelnemers. Wat over dit onderwerp in de Koran wordt gezegd speelde daarbij een belangrijk uitgangspunt.

Uit de vragen bleek dat de Bahá’íaanhangers het belangrijk vonden veel over de Islam te weten te komen.

“Het Bahá’í-geloof is een onafhankelijke godsdienst en is ontstaan in de negentiende eeuw.
Bah’í-gemeenschappen over de hele wereld werken aan het wegnemen van vooroordelen tussen mensen. Hun geloof draait om de overtuiging dat de mensheid één ras is en een gezamenlijke bestemming heeft. In de woorden van Bahá’u’lláh, de Grondlegger van het Bahá’í-geloof: “De wereld is één land waarvan alle mensen de burgers zijn.”
Het Bahá’í-geloof gaat uit van de eenheid van God en erkent de eenheid van alle Profeten van God. Het doel van Bahá’u’lláh is niet om afbreuk te doen aan de godsdiensten uit het verleden maar juist om ze te vervullen en bij elkaar te brengen. Ook stelt hij dat de basisleringen uit het Jodendom, Christendom, de Islam en andere godsdiensten, deel uitmaken van één waarheid en dat ze elkaar daarom aanvullen. Godsdiensten volgen elkaar op zoals de klassen van een school.
Mozes, Krishna, Boeddha, Jezus Christus, Mohammed en nu Bahá’u’lláh vertegenwoordigen elk een opeenvolgende stap in de geestelijke ontwikkeling van de mensheid.”