Ontstemd

Wat schetst mijn verbazing als ik het stembureau binnenstap op Aswoensdag, 1 juni 2005? Er is niemand. Helemaal niemand. Mijn voetstappen klinken hol door het gebouw en ik voel me bijna moederziel alleen. Maar ook heel gewichtig. Dit is de Dag des Oordeels. Zo erg als vandaag heb ik het nog nooit gevoeld. Ineens realiseer ik me dat ik nog nooit aan een referendum heb meegedaan. Toch wel stoer! Ik sla de hoek om, daar moet het zijn. Wat stil is het hier…… Even diep ademhalen.

Ik word bijna juichend onthaald door drie mede-stadsgenoten. "Hallooooooo! U komt ook gezellig stemmen?" De zestigers grijnzen van achter hun lange buurthuistafel naar me en hun taak wordt zeer zorgvuldig gedrieëndeeld: Mijnheer 1 (grijs met bril) pakt mijn stembiljet aan, intussen "K. van Spaandonk!" roepend, Mijnheer 2 (grijs met bril) zoekt me op in de lijst van the happy few, Mijnheer 3 (grijs met bril) scheurt glimlachend een bonnetje af en ik heb met hem een nietszeggend gesprekje.

K: "Is de opkomst een beetje goed vandaag?"

Mijnheer 3 (kijkend naar Mijnheer 1 en 2, laat bril zakken, echoënd): "Is de opkomst een beetje goed vandaag?"

Mompeldemompel. Eigenlijk versta ik het maar half, ben het spitsroede lopen wel beu. Hè, ik wil nu wel stemmen! Bijna gris ik het bonnetje uit z’n hand. Dan staat daar ineens een hippe veertiger. Hoort die ook nog bij de stem-clan? Ja. Oh, het is ook nog een lekker ding! Hij is mijn persoonlijke escort naar het stemhokje. Hij glimlacht beleefd, pakt mijn bonnetje aan en transporteert me naar het elektronische scherm. Ik kijk erop, lees het, begin te lachen, kijk over het schot naar de drie Muppets en lees nog es. De derde keuzemogelijkheid is BLANCO en ineens begint er iets te kriebelen. Ik roep: "Mag je ook blanco stemmen? Dat wist ik helemaal niet! Hihihi! Grappig!" Het komt me volslagen belachelijk voor. Wie stemt er nou blanco? Iedereen zal toch wel een mening hebben? Veel later wordt me ingefluisterd dat dat is om de opkomst te meten. Oja. Wat ben ik toch een gans af en toe. Nog steeds een beetje lacherig druk ik op het juiste gladde vlakje, en ineens flitst het door me heen: stel je voor dat ik per ongeluk fout druk. En dat heel Nederland dat per ongeluk doet. Democratie kan staan of vallen met een simpele vingerwijzing…..Mijn God! De betovering is intussen wel verbroken.

Als ik naar huis fiets, voel ik me toch wel groot, net als toen ik achttien was en voor het eerst mocht stemmen. Dat heb ik jaren niet meer zo gevoeld. Wat mooi eigenlijk! Het zal wel komen door het alles-of-niets effect. Ja of nee, en geen gelul in de marge. Dat bevalt me wel. De Romeinen stemden toch ook niet blanco tijdens de Spelen in het Colosseum? Omhoog of omlaag die duim! Voor de leeuwen of niet! Hoe het in de Europese politieke arena gaat aflopen? Dat weten alleen de veldheren……ik wacht met spanning.