Nog 1 dag dan is 't zover.

Ik weet "Het" nog steeds niet.

Ik kom er niet uit.

Wat als ik de verkeerde beslissing neem.

Zal je net zien dat mijn beslissing net die ene ‘beslissende’ was.

Rampzalige gevolgen.

Ik weet niet of ik het nog langer aankan, bij de gedachte alleen al draait mijn maag om, als ik in de spiegel kijk zie ik een oude vermoeide man, zorgenrimpeltjes die er niet eerder zaten, veel te laat elke vorm van media verbannen die ervoor gezorgd hebben dat ik er nu uitzie als slechts een fractie van de ‘man’ die ik ooit was.

De deurbel gaat, via het bovenste zolderraampje kijk ik stiekem naar benee.

Ja hoor.

Daar staat ie.

Een ongekende angst maakt zich van mij meester.

Wat moet ik zeggen ?.. WAT !.

Ik wil braken en poepen tegelijk... ik wist niet dat dit fysiek tot de mogelijkheden behoorde.

Er staat een man in grijs pak, aan zijn daskeuze is te zien dat het iemand is die over weinig creativiteit beschikt, van boven is goed te zien dat het net iets te groot pak over schoudervullingen beschikt , volgens mij is het de bedoeling dat dit de man iets meer status geeft.

Shit.

De man kijkt naar boven.. brilletje.. kapsel waarvan ik niet met zekerheid durf te zeggen of er in zijn tijd en dorp al een Kinkykappers bestond.

Gezien... hij heeft me gezien.

De laatste keer dat deze man het woord kinky heeft horen vallen was waarschijnlijk toen hij zijn vader betrapte met het schaap van de buren die voor de ‘speciale’ gelegenheid een sexy 'streepje’ geschoren had.

De man kijkt me met een sullig lachje recht in mijn pan en zegt “Meneer ik kom een beroep op uw burgerplicht jegens uw medemens en Europa doen en de normen en waarden die hier nauw mee samenhangen... bla bla.... laten we dus volmondig hand in hand JA ! zeggen”

Stopt er plots met piepende remmen een bus.. Er stapt een man uit maar kan niet met zekerheid zeggen wie het is doordat hij omringd is met zoveel beveiliging, dat alleen zijn kapsel zichtbaar is.. wat me sterk doet denken aan een versleten stuk touw. “NEEEE zeg NEEEEEE” schreeuwt de man al rennend en druk met zijn armen zwaaiend waardoor er twee natte okselplekken op zijn overhamd zichtbaar worden.

Vervolgens zie ik vanuit mijn linkerooghoek een donkere vrouw met net iets te groot voorhoofd op een zebra aankomen stormen... de zebra heeft een brandmerk met de letters VVD op zijn bil.

Ow god... bewaar me.. niet zij.

Nog voordat ik mijn mond open kan doen word ik al beschuldigd van terrorisme, vrouwen onderdrukking en misdaden tegen de mensheid als ik "Nee !" zeg door ruggegraatloze, besluitloze mannen als ik heeft zij geen clit meer !    schreeuwt ze hysterisch.

Het laatste woord wat ik hoor voordat ik bezwijk onder de druk en spanning van het heftig debat wat tussen het drietal ontstond is..Vrijheid.

Vrijheid... ik heb me nooit eerder zo bezwaard gevoeld.

Nu weet ik hoe Atlas zich voelde op het moment dat hij veroordeeld werd tot dragen van de last van de wereld op zijn schouders.

Nu weet ik weet de Bijbel metaforisch bedoelde met de kruisiging van Jezus...

HIJ moest gaan stemmen.

En zie hoe het sindsdien met de grondwettelijke rechten van de Joden en palestijnen is verlopen.