We zijn er nog helemaal niet aan toe om ons zo te laten binden zonder daar zelf ooit een tastbaar aandeel in te hebben gehad. Europa en haar Grondwet is iets wat ergens zweeft, het kan niet concreet gemaakt worden. We beseffen ons nu pas sinds de invoering van de Euro dat wij Europeaan zijn. Wij moeten eerst aan dit idee wennen, het Europeaan zijn. Want wat is dat en hoe voelt dat? Dan pas kunnen we zeggen we gaan eens echt concreet grondwettelijk met elkaar samenwerken. Het gaat om vertrouwen en een binding willen en kunnen aangaan met elkaar.

De gedachte aan Europa is niet niks, dat is een halve eeuw opgebouwd instituut door een stel marionetten en uitgedragen door de burgers zelf. Zonder dat de burgers het zelf beseffen, totdat de munteenheden dat besef veranderde. Dit was een bewustwordingsproces dat er iets als Europa bestaat en dat Europa zich wil verenigen in één continent met verschillende staten van landen.  En dan ga je als burger om je heen kijken, welk Europa nu eigenlijk is, welke landen zitten er in en wat vind ik van dat land. Welk land mag er in en wie bepaald dat? Wie is de baas in Europa en stuurt de baas weer aan. Wie stelt kritische vragen aan de baas? En zo kan ik nog wel even door gaan.

Europa begint nu pas te leven onder het volk in ieder geval hier in Nederland. Burgers hebben een eeuw lang niet mogen mee beslissen over de voortgang van Europa. Het is 1 juni a.s. voor het eerst dat wij überhaupt iets over Europa mogen zeggen en Nederland is nu eenmaal een kritisch zeurland, en waar zeker niemand aan de knip mag komen. En dat heeft de Euro wel degelijk gedaan. En wij zijn al klein en voelen ons ook klein en onze leiders gedragen zich ook klein want het zijn meelopers. Wat gebeurd met onze opgebouwde democratie in dit land, onze vrijheid, onze eigen waarden en normen en ons eigen hebben en houen. Niemand heeft hier een antwoord op, niet de ja-kamp, maar ook niet de nee-kamp.

Wat betekent het voor Rotterdam, ik denk juist een hoop. Want Europa kan zich wel profileren als een cultuur continent, maar dat willen we nog wel eens zien als Europa zich eenmaal verenigd heb. Want als de Diergaarde in Rotterdam nu al onder schot staat dankzij Mevrouw Kroes van Europa, wat gebeurt er dan als het echt zover is? En wat dacht je van al die andere culturele en kunstzinnige uitingen in Rotterdam. Want dadelijk gaat Brussel het voor ons bepalen wat er met onze evenementen gebeurd en dan is dit maar een voorbeeld ervan. Het is prima natuurlijk om met elkaar samen te werken, maar samenwerking betekent niet dat iedereen zich maar bemoeit met ieders eigen terrein. Samenwerken betekend ieders eigen verantwoording die samen gaan. Je ondersteunt en je geeft elkaar advies, je bouw iets samen op.

En samen betekent dus ook de burgers samen, met medezeggenschap en gezamenlijkheid vanuit de burgers zelf.

Dus Viva la France!