Met zoeen 34 meter lengte moet de gigantische grote boedha wel de grootste bewoner zijn van het Lantau eiland maar de Tian Tan Boedha is ook de grootste buitengesitueerde Boedha ter wereld. De trap naar de Boedha toe leek dan ook oneindig, gelukkig helpt het om af en toe naar boven te kijken, je ziet waarvoor je het doet en soms lijkt het wel alsof de Boedha stiekem glimlacht omdat je zoveel moeite doet om hem van dichtbij te bekijken. Ik heb geen idee hoe hoog we zitten maar het voelt heel hoog en de weg onder ons waar we door zijn gekomen is niet meer zichtbaar, deze boedha heeft een bijzonder mooi uitzicht, alleen maar groen, bergen, water... en heel veel rust, het soort rust die je niet verwacht in Hong Kong te kunnen vinden.

Een bezoek aan de tempel kan natuurlijk niet onbreken, ik heb niets voor niets ruim een uur in de bus gezeten die ontzettend tegensputterde elke keer als de bergen weer wat stijler werden. Bij elke tegengesputter ging er door me hoofd dat de bus het een keer zou begeven maar gelukkig bracht het ons veilig waar we wezen moesten.

Wanneer ik de tempel binnentreed loop ik door meerdere kamers heen, in elke kamer staan wel wierookpotten en mooie beelden. Bij de laatste kamer staan twee monniken met allemaal potjes met staafjes erin, 'khauw thiem' (letterlijk vertaald: wensstaven). Ik loop met een potje met staafjes richting de kussens op de grond, ik kniel voor de boedha neer en sluit mijn ogen. Als ik het staafje overhandig stuurt de monnik me gelijk terug, nog een keer, snel, nog een keer! Verbaasd loop ik met mijn potje weer terug en sluit mijn ogen weer, totdat er weer een staafje uitvalt.

Wanneer ik de tempel uitloop, schieten de woorden van de monnik nog door mijn hoofd...  en ja, hij had gelijk!