Zowaar heb ik de gehele rit van school naar huis het woord "kalverliefde" zitten overpeinzen.
Nu ben ik niet op zoek naar de juiste definitie van het woord, want die weet ik wel, het is meer wat ik eronder versta.

Ik zat in de tram en we hadden wat vertraging, ik lag een beetje te doezelen tegen de ruit aan .. en zat na te denken tot ik een gesprek opving.
In de rustige tram zaten een bankje voor mij een jongen en een meisje, een jaar of 13 schat ik zo.
Het meisje ,een Beyoncé look - alike , was verlegen en giechelde om werkelijk alles wat het knulletje zei.
De jongen, ik zal hem kort beschrijven een jongere versie van een mengeling van Justin Timberlake en Brainpower, sloeg na ongeveer 2 haltes een arm om haar schouder waarop het meisje (het was te verwachten) nog roder werd, en zonodig nog meer begon te giechelen.
Een aandoenlijk schouwspel, en op zo'n moment voor mij veel waardevoller dan de meeste liefdesfilms.
De eerste prille liefde van een 13-jarige is het mooiste wat er is, hoe onbevangen ben je in die tijd en hoe goed realiseer je je (als je wat ouder bent) dat je zo zelf ook bent geweest.

Mijn eerste liefde had ik leren kennen in de "kinderdisco" in mijn woonplaats, ik kan zelfs nu nog *zo'n 8 jaar later alweer* beschrijven hoe hij eruit zag.
Hij had blond haar en was vrij klein, een doekje op zijn hoofd te vergelijken met de zanger van Gun's en Roses (zijn naam is er even bij in geschoten), ik zal zijn naam hier niet noemen maar ik was helemaal hotel de botel.
Een maand nadat ik hem gezien had ging ik op kamp met groep 8, hij ging met zijn eigen school en op de bonte avond praatte hij zowaar met mij.
Ik giechelde lief, en ging op tijd "mijn neus poederen" met 36 vriendinnen op de wc.
We hebben later geschuifeld (zoals dat toen nog heette, want dat heet tegenwoordig slowen ofzoiets) en hij heeft me na het weekend per brief "verkering" gevraagd.
ZO .. dat was dat, ik had een vriendje ik wist absoluut niet wat ik ermee moest, ik ging er een keer boodschappen mee doen voor mijn moeder, en we zijn een keer samen gaan zwemmen.
Na een paar maanden was het uit, hij vertelde huilend dat hij niet van me hield ,als ik heel eerlijk ben deed dat me bar weinig, dat wil zeggen dat ik gewoon nog niet wist wat houden van in godsnaam was hij was gewoon een leuk vriendje om mee te gaan zwemmen en brood mee te kopen bij de bakker in het dorp.
Daarna werd ik uiteraard boos op hem, want dat zag ik overal om mij heen, als een relatie werd verbroken door de "tegenpartij" dan was je boos, zo hoorde dat.
Ik heb hem pas een jaar of 5 later weer voor het eerst gesproken.

Ik vind dat de definitie van "kalverliefde".

En als ik terugdenk aan het beeld van die mengeling van Brainpower en Justin, die zijn arm om zijn Beyoncé sloeg, dan denk ik...

Zou dat liefde zijn....of...............?