Maandagavond, 10 over 10, tijd voor een blokje om. Ik wandel richting Coolsingel. Het trottoir bij het Hilton is afgezet. Gevaar voor vallende betonplaten. Ik wend mij af, bonjour tristesse, het is tijd voor sloop en nieuwbouw. Het regent zachtjes, ik ruik het natte asfalt.

Even verderop, bij het VVV-kantoor, staan twee verloren backpackers. Jongens van een jaar of 20 met de Maple leaf vlag prominent op hun rugzakken. Ze klampen mij aan. Of ik weet waar het centrum is. Mijn antwoord kan kort zijn: dit is het centrum.

Blikken zeggen nu meer dan woorden. Ik zie heimwee naar thuis, beschetenheid en ongeloof in één oogopslag. Zijn ze hier door hun grootvaders, die de Rotterdamse vrouwen van kort na de bevrijding nooit konden vergeten? Zijn ze hier door wat anderen beloofden? Wat verwachten ze van mijn stad? En: hoe maak ik ze weer blij?

Ik stel voor een endje met ze op te lopen. Ik ben weliswaar niet het lekkere jonge ding waar ze vast op hadden gehoopt, maar op dit moment lijken ze sowieso meer behoefte te hebben aan een moeder.

We lopen richting Witte de With. Ik vertel dat maandagavond hier nou net één van de saaiste avonden is en dat Rotterdam een werkstad is. Dat de stad harstikke leuk is als je de weg maar kent en dat ik ze wat weggetjes zal wijzen. Niet direct in het centrum maar er vlakbij. You know, our center is very calm, like the eye of a hurricane. Go to the edges to experience.

Winkels met rolluiken, verlaten koopgoot, nog niet geleegde afvalbakken van de voorbije dag. Hier en daar wat voorbijgangers. En wij, mijn twee Canadese zwerfhondjes en ik.

Bij het Churchillplein wijs ik naar links, morgen moeten ze naar de Kubuswoningen gaan en naar de Oude Haven, Plan C, whatever. Rechts richting Medische Faculteit, het Architectuur museum, have a drink at Westerpaviljoen, nice place, good people.

Bij de Schilderstraat gekomen trekt de Erasmusbrug hun aandacht. Voor het eerst voel ik iets van enthousiasme. Die brug, daar willen ze naar toe! Even later sta ik met mijn vrienden-voor-één-avond midden op de Zwaan, de plek die mij steeds weer ontroert. Naast me hoor ik: "wow, this is great man". Morgen gaan ze naar de overkant, naar de Wilhelminakade, Hotel New York. Watertaxi’s? Doen ze ook.

Bij Bazar drinken we nog wat. De Lonely Planet van Nederland wordt aangevuld met inside information over Rotterdam. We wisselen emailadressen uit. Zij gaan naar het youth hostel en daarna naar de Dizzy of Nighttown. En ik? Ik ga verder met mijn blokje om.