De entree was 3,50 euro, kom daar nog maar eens om tegenwoordig. Eerst een drankje aan de bar en toen stak het verzamelde publiek het Deliplein over naar zaal De Zondvloed. Daar werd ons Stromboli aangekondigd als guerrillatheater: gisteren bedacht en vandaag op de planken. Wat krijg je dan: pruiken en opplaksnorren, kniekousen en korte broek strak in het kruis. Het optreden had de vorm een soort kindershow (Voel Maar Even Mee). Net zoals vroeger de Film van ome Willem die als running gag had: lust je ook een broodje poep? Vervang broodje poep door massagraf en je bent weer helemaal bij. Bah ome Willem dat is vies. En het publiek vond massagraf ook een beetje vies, vooral toen we werden opgeroepen het refrein mee te zingen “We konden ons even niet overgeven aan het moment”, aldus Mimi het Mime Kanon (een soort ome Willem). De twee gasten van de show waren Ilze en Li Kwan. Ilze is een vrouw uit Zoetermeer en Li Kwan komt uit Maleisië, ze hebben verkering maar verstaan elkaar niet. Mimi het Mime Kanon interviewde Ilse, leende aan Li Kwan een gitaar en deed voor hoe je met mime emoties kunt overbrengen. De rest van de voorstelling in enkele steekwoorden: “Met mijn slee in je snee, de Skihut is okee” en << pistolet met kaas>> als dadaïstische oefening; Amerika, Amerika driemaal in de rondte van je hopsasa.

Dat schuifdeurentheater ook zeer entertainend kan zijn leerde ik bij Stromobi 8, ik heb veel gelachen en kreeg niet een keer kromme tenen. Kromme tenen krijg je meestal als je merkt dat de uitvoerenden wel willen maar niet kunnen. Stromboli kan wel – het zijn goede muzikanten en goede performers – maar Stromboli wil niet. Iemand zei later tegen me dat de voorstelling “plat cynisch” was. Dat begreep ik niet helemaal en ik heb daarom het woord cynisme even opgezocht: “Cynisme is een houding die voortkomt uit wantrouwen, scepsis ('gerede twijfel') tegenover de goede bedoelingen van de medemens en kan hoogstens spottend worden opgevat.” Ik moet die persoon nu wel gelijk geven. Maar Stromboli is niet alleen cynisch naar de maatschappij maar ook naar zichzelf. Dat eerste is jammer want dan hoeven ze het niet te hebben over bijvoorbeeld De Meiden van Keileweg, en het laatste is ook jammer. Want door cynisch te zijn naar zichzelf immuniseren ze zich voor kritiek. Pretentieuze pretentieloosheid.

Toen ging ik naar nr 44. Daar hing een briefje aan de voordeur met de volgende tekst: “Hallo ik ben Mareike en ben onlangs op De Delistraat nummer 48 komen wonen. Bij deze nodig ik iedereen uit voor drankje en een rondleiding in mijn nieuwe huisje. Zoals je van mij gewend bent wordt er deze avond voor veel vermaak gezorgd door mijn kunstzinnige vrienden (…) hoop ik jullie deze zaterdag te mogen ontvangen in een lekkere gekke outfit. Liefs Mareike.” Ik voelde me wel een beetje brutaal, ik ken die hele Mareike niet. Toch maar even kennis gemaakt en haar gefeliciteerd met de nieuwe woning. Het was haar eerste dag. Het was vol met mensen. Op zolder werd er bier verkocht. Haar kunstzinnige vriendjes hadden tussen twee zolderbalken een zwart doek gespannen en daaruit staken drie hoofden die iets kakofonisch deden. Beneden een Japanner die afwisselend fluit speelde en klassieke Butoh teksten reciteerde (of zo iets). Op de andere zolderkamer lag Mareikes matras en dekbed en zo stond ik ineens in haar kamer. Toen kwam Mareike binnen en stuurde iedereen weg want ze wilde slapen. “Labiele kunstacademie types” dacht ik, en verliet het feest dat verder nog in volle gang was.

En er was nog meer. In de Player deden een paar mensen uit Valencia een noise performance met oude pick-ups en bekraste single-tjes, en er was een grap met een etalageruit. Telkens als je er langs liep, liep er een geprojecteerde dame mee. Vooral leuk als je ze zag teruglopen naar haar uitgangspositie. Niet onvermeld mag blijven de video installatie in weer een andere ruimte (sjokkend paard, gun shots), ik waande me heel even op Documenta 10. Kortom, het was weer een bonte avond op het Deliplein, met paradoxaal vermaak, lekker bier, serieuze kunst en altijd vrijblijvend.

Meegemaakt: zaterdag 21 mei
Check: www.deplayer.nl