j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
“Kan jij even een verslag schrijven van de finale van het Euro+ Songfestival? Oh ja, het begint over een half uur”. Totaal onvoorbereid kom ik om twee uur aan bij de Doelen: aan de vele papiersnippers op de stoep te zien zijn de finalisten van het songfestival voor 50-plussers al aangekomen. Buiten staat een lange rij touringcars die de vele, vaak oudere fans naar de Doelen hebben gebracht. Zelfs bij de kassa staan nog mensen te wachten. Uiteindelijk krijg ik dan mijn vrijkaartje en ik ga naar binnen. Ik heb een mooie plek in de zaal: in de parterre en in het midden.
De afgelopen maanden hebben 120 50-plussers gestreden om een plekje in de finale en nu is het aan de achttien finalisten om uit te maken wie beste zingende oudere is. Als eerste zingt iemand die helemaal niet meedoet aan de finale: Annie de Reuver. Achtentachtig (!) is zij maar ze zingt geweldig: een groot deel van het publiek zingt uit volle borst “Kijk eens in de poppetjes van mijn ogen” mee. Weliswaar loopt ze met een kruk maar dat weerhoudt haar niet om zwaaiend en zingend de zaal alvast in de stemming te krijgen.
En dan is het de beurt aan de finalisten: van traditionele Turkse volksmuziek naar een in het Nederlands, op een Turkse melodie zingende blinde Turk die zichzelf een Twentse Tukker Turk noemt tot een geweldig swingende Curaçaose show. De deelnemers komen uit Turkije, de Nederlandse Antillen, China, Suriname en Nederland. Een echte afspiegeling van de Nederlandse maatschappij. En alle deelnemers doen hun uiterste best om één van de felbegeerde prijzen in de wacht te slepen. Want niet alleen is er een juryprijs, er is ook een orkestprijs en een publieksprijs. De jury bestaat uit Willeke Alberti, Roland Vonk, Winanda van Vliet, Ali Hakkioglu, Stefan Hulsman en Forrest Thomas. Deze laatste vervangt de op het laatste moment ziek geworden Denise Jannah.
Nadat alle achttien deelnemers op het podium zijn geweest is het moment van de waarheid aangebroken: de prijsuitreiking! En dan blijkt ook dat de drie prijzen naar drie verschillende deelnemers gaan. De publieksprijs gaat naar Peter van Es die door zijn dochter voor dit songfestival werd opgegeven. De orkestprijs gaat naar Ed Rust die met zijn ballad “Just Once” diepe indruk op mij maakte en kennelijk niet alleen op mij. Ten slotte gaat de juryprijs naar de laatste deelnemer: Daniell Santos. Hij schreef het nummer “Sodade” toen hij op een schip over de oceaan voer en gekweld werd door heimwee. Zijn performance was een echt feest: de hele zaal stond te swingen. En dus is het meer dan terecht dat hij met deze juryprijs naar huis gaat!
Ik sta weer buiten: nooit geweten dat ook ouderen zo goed kunnen zingen en zo’n feestelijke sfeer in een volle zaal kunnen brengen. Flarden liedjes drijven ook nu weer door mijn hoofd. De blinde Turk: ik heb zelden zo gelachen om een liedje! Maar waarom hij en zijn geliefde uit elkaar zijn weet ik nog steeds niet. Het echtpaar Pau dat een prachtig Chinees liefdesliedje zong. Luis Santana die zijn naam eer aan deed en een geweldige show weg gaf. Ik heb genoten en het bleef nog lang onrustig in Rotterdam…
Marjan | 10 mei 2005Wel grappig, die "poffertjes" in de ogen; moet zijn "poppetjes"! Maar het is inderdaad prachtig, dat die vrouw nog zo straalt op deze leeftijd. Toen zij klaar was met haar optreden en langs mij heen liep, zei ze met een vuist erbij: 'Pak ze hè House for Sale, je kan het!' |
! | 12 mei 2005Santos heeft de orkestprijs, Ed Rust de juryprijs en Peter van Es de publieksprijs |