Volgend jaar weer moederdag

8 mei was het moederdag. Een dag dat alle moeders verwent horen te worden, omdat deze dag speciaal voor hun is.

De bejaardentehuis bij mij op de hoek was ineens ongekend vol en druk, want kindjes komen naar mamma en kleinkinderen komen naar oma.

Dit gaat niet zoals het zou moeten gaan, want moederdag vieren terwijl je kind en kleinkinderen met een lange muil op de bank zitten en steeds maar op hun klok kijken wanneer het tijd is om weg te gaan, is voor oma niet leuk.

Lachend kijk ik naar de mensen die het bejaardentehuis inlopen en al voor ze ook maar een stap in het bejaardentehuis hebben gezet hoor ik de smoesjes om snel weer weg te kunnen gaan.

De oude dames die weggestopt zijn in oude mensen huizen worden in mijn ogen nog zieliger na moederdag, want wie verwent nou 1 keer per jaar zijn of haar moeder met een bos bloemen en een taart?

Nog zieliger is het als ik jongetjes hoor zeggen dat ze alleen bij oma komen, omdat oma hun zakgeld geeft.

De kleinkinderen hebben niet door dat oma hun gewoon wilt zien, zo willen ze ook graag hun 40 uur in de week werkende dochter of zoon zien maar deze is niet meer te lokken met 5 euro.

Verhalen als “Ik heb eigenlijk geen zin in moeder hoor, ze zeurt altijd maar of het wel goed gaat met ons en of we wat vaker kunnen komen.”, dit soort verhalen zijn om te schamen.

Ik vind de verhouding tussen kinderen en hun moeder ronduit om je voor te schamen.

We gaan naar verjaardagen, feestjes, vrienden, cafés, discotheken op vakantie en nog veel meer, alleen naar moeder gaan dat is teveel gevraagd.

Waarom is vandaag de dag alles wat we doen te bereken in geld?

Waarom is geld belangrijker dan je moeder?

Waarom worden oude mensen snel depressief?

Waarom accepteren ouders dat kinderen alleen voor het geld naar oma gaan?

Waarom voelen moeders zich vaak alleen?

Waarom zijn kinderen er als de kippen bij als moeder dood gaat?

Waarom is er überhaupt moederdag?

Ik weet het niet, maar ik weet wel dat mijn moeder geen moederdag nodig heeft.