Vandaag had ik een tentamen over de Brede school, wat eigenlijk inhoudt dat men heeft gemerkt dat de emotionele- en sociale vaardigheden van kinderen in achterstandswijken ontbreekt. Daarnaast is de taalachterstand vaak te groot. De grote steden, hebben hier genoeg van, omdat onze kinderen tenslotte onze toekomst zijn. Men heeft de Brede-school aanpak geïntroduceerd. Het gaat o.a. om samenwerkingverbanden van scholen met instellingen in de buurt om de onderwijs- en ontwikkelingskansen van kinderen uiteindelijk te verbeteren. Door gebrek aan sociale competenties ontstaan agressie en criminaliteit, of toch niet? Want de vorige generatie is toch aardig in het gareel gehouden en het is toch nog goed met ze gekomen. Of wil iemand mij vertellen dat de huidige generatie een langere houdbaarheidsdatum heeft, voordat het explodeert? Waarschijnlijk niet. Er wordt gezeurd over het feit dat effectief onderwijs alleen niet meer volstaat. Dat is een mooie uitkomst en eentje die ik ondersteun, maar vraag ik mij dan af, als al dat stampwerk uit boeken niet meer hoeft, waarom moesten wij dan een heel boekwerk uit ons hoofd leren? Waarom dan niet gewoon een openboek tentamen?

De docenten zullen dit stellig tegenspreken met vele mooie dure woorden en zinnen die onze monden tot zwijgen brengen, maar ik ben even het spoor bijster.  Ik zit nu al 3 jaar op een opleiding, die aangeeft hoe het moet en hoe het anders en beter kan, maar waarom moet het wiel steeds opnieuw worden uitgevonden als men toch steeds vervalt in oude patronen. Achterstandswijken hebben een probleem, daar hangen ´enge mensen´ rond. Daar wil niemand zijn, want de verlichting is er slecht en er treedt verloedering op. Mensen die een beetje meer gaan verdienen, die gaan er heel snel weer vandaan, waardoor er geen betrokkenheid in de buurt is. Iedereen weet het, maar iedereen laat het. Alles wat maakbaar is, is ook weer breekbaar. Ook iedereen weet dit, maar niemand wil iets breken, want niemand wil de verantwoordelijkheid. De ouders schuiven de verantwoordelijkheid naar de leraren, de leraren doen hun best en wijzen vervolgens naar de gemeenten. Die zouden het vervolgens moeten oppakken, maar wat doen zij? Zij wijzen naar hun budget en de knip is leeg. De ene college maakt een zooitje en de andere mag het weer afbreken om vervolgens de boel nog meer te laten verpieteren. Rotterdam wordt allang gezien als de ‘Stiefdochter’ Nederland, dit moet toch ergens steken? Vaak zien we pas dat het niet goed gaat als het te laat is, maar het mooie van de politiek zou moeten zijn dat het maakbaar en breekbaar is in tegenstelling tot andere kwesties.