Heerlijke dag !
Te laat op ! Het gevolg is dat iedereen weer in een kwartier tijd ingepakt en de deur uit gewerkt moet worden. Wat versufd loop ik terug naar huis. Ontbijt zit er niet in, het brood was net voldoende voor het trommeltje van de kinderen.
Met lege maag gaan we naar de markt op de Blaak. En dat is niet slim, want na drie kramen word ik al overvallen door een weeïge misselijkheid. Zeep naast vis is ook een gruwelijke combinatie !
We lopen naar de stoffenrij, bijna opbotsend tegen de brede rug van een zwarte man in spijkerpak die gefilmd lijkt te worden. Een enorm lange geluidsman houdt een microfoon bij zijn mond. Dan pas zie ik dat het Quintus is, de beroemde reporter van Jörgen Raymann. (www.jörgenraymann.com) We zijn op zoek naar stof voor over de kussens van de bank. Al een half jaar zitten we op twee stukken foam, waar langzaam aan de gaatjes in vallen, vanwege peuterende kindervingertjes. (De verse patatlucht geeft de doorslag, het wordt tijd iets eetbaars te scoren). Wat we precies willen is onduidelijk. Onze voorkeur gaat uit naar Indiase stof, groen, goud of iets met paars. Het probleem is dat die stoffen veel te dun zijn om als bekleding te gebruiken. Bij de foamboer stuiten we op een retroprint in drie varianten: groen, paars en oranje. Oranje is het helemaal, een geweven golfpaptroon, fel en vrolijk, perfect voor de citroengele plastic bank van Starck (www.topdeq.nl).
We lopen vanuit de bibliotheek richting de oude bibliotheek, over de Boterssloot. De kleine winkeltjes en eettentjes doen denken aan Haight Ashbury, San Fransisco 1988. (www.sanfransiscobay.com/haightashbury).
Het is een zeer aangename herkenning en het geeft me de overtuiging dat het echt goed gaat komen met Rotterdam. We gaan ontbijten bij de Urban Espressobar (www.vvv.rotterdam.nl). Jo, de cheffin, komt later binnen en we praten bij over ons werk en de kinderen. In de eerste weken dat de UEB open was heb ik nog Cantuccini voor haar gebakken. Nu maakt Toine de taarten (www.toinehorvers.nl) , die tentoongesteld staan in de vitrine: Cheescake, Chocolatcake of Carrotcake. Ze zijn allemaal geweldig. Het is druk, er werken drie mensen achter de kleine toonbank, de sfeer is prima.
De taart en de dubbele espresso latte smaken lang na. Het atelier is koud en het duurt even voordat ik warm ben. Ik snijd geduldig verder aan de viltboom. Nu het einde in zicht is hoop ik het vandaag af te krijgen. Na een paar uur zijn mijn vingers beurs, maar het lukt. Ik speld hem aan de muur en ben verbaasd over de ruimtelijkheid ervan. De definitieve vorm ga ik in hars fixeren.
De aquarel van de papabili is al weer ingehaald door de actualiteit. Na 25 uur conclaaf waren de heren er al uit. Graag had ik nog , zoals Jan Mulder, (www.volkskrant.nl/25april2005) genoten van het dagelijks vaticaannieuws om meegezogen te worden in eindeloze speculaties en politieke intriges. Het is ons niet gegund. Geruststellend is dat deze paus niet lang zal funktioneren, hij is gewoon te oud(erwets) om echt geschiedenis te gaan schrijven.
Samen buigen we ons over de aquarel. Er ontbreekt iets aan wat de absurditeit van het gegeven moet versterken. We gaan knippen en schuiven, toevoegen en weghalen en dan ligt er een proef met een gehaakt, zwart Heras hekwerk (www.heras.nl) in een zwarte paspartout. Dat wordt weer een hoop gefröbel!
Groet ivo
