Als iemand zich niet aan de afspraak houdt, wat doe je dan? Moet je iemand er op aanspreken of kun je zeggen: 'het is nu toch al gebeurd, dus laat maar zitten'. Het hangt van je natuur af, denk ik. Ook is het afhankelijk van je gemoedstoestand, de situatie en wat er mee gemoeid is.
Gisteravond hadden de Israeliers een voorstelling. Aangekondigd als een stuk met 3 verschillende talen, hoorde ik alleen maar Hebreeuws. Het was opzich goed, maar hoe kan ik het beoordelen, als ik er niets van versta. Het verhaal ging over de kruisiging en de opstanding van Jezus. Met pinksteren in zicht is het misschien goed gekozen, maar ik vond het een veel te lange zit. Dit was ook niet de bedoeling. Het zou een uur duren, maar het liep zeker wel een half uur uit. De Israelische leraar werd hier op aangesproken, dat vond hij jammer, want het had ook weer effect op de leerlingen, die ontzettend hun best hadden gedaan.
Het lezinguurtje
Voordat de lezing kon beginnen werd aangekondigd dat de Italianen naar huis moesten. Sommige van de Italiaanse leerlingen hadden blijkbaar alcohol gedronken in hun verblijf en dat is een van de verboden dingen hier. Of er ook sprake was van drugsgebruik, weten we niet. Een Italiaanse leerling bood zijn excuses aan op het podium. Het was zo aandoenlijk. Ik kon mijn tranen maar moeilijk in bedwang houden. Ik dacht: oh, nu mogen ze hopelijk toch blijven'. Nee, de organisatie is onverbiddelijk. Zoals de eerste dag was aangekondigd dat er geen alohol of drugsgebruik in het Goetheanum wordt getolereerd, moest een hele bus vol kinderen richting huiswaarts. Een harde leerschool. Welcome to real life
De lezing werd gehouden door Marc Desaules, een entrepreneur. Het enige boeiende vond ik dat hij zei: jullie zijn de wereld van morgen en de wereld van morgen wacht op jullie. In het engels klinkt het misschien wat leuker, maar het raakt de kern. Het komt eigenlijk neer op al die andere standaard wijze woorden als: 'een beter milieu begint bij je zelf' of ' als je de wereld wil veranderen, begin bij jezelf'. Charisma is ver te zoeken bij deze man en mijn ogen vallen langzaam dicht. Ik hoop echt dat de leerlingen er anders over denken.
Als ik 2 leerlingen achter aan het einde van dit lange uurtje hoor zeggen dat dit de beste lezing tot nu toe is dan ben ik blij voor hen.
En dan is er weer koffiepauze. Ik zie heerlijke chocola liggen en weet zeker dat ik er van ga genieten. Van de eerste 2 stukjes wel, maar daarna proef ik een vreemde smaak en besef ik dat het biologische chocola is. Er is iets mis mee en het zijn alleen de onwennige eters die het niet lekker of eigenlijk gewoon vies vinden. Helaas, dan maar even snel wegwerken en verder van mijn koffie genieten, want de koffie hier is een echte aanrader. Het is niet decaf, want caffeine schijnt een positieve werking hebben op je concentratievermogen.
Ik heb me stiekem verstopt achter een pc en besluit er voorlopig niet vandaan te gaan. Internet geeft me contact met de buitenwereld en daar heb ik even behoefte aan. Als ik een mail lees van een vriendin, die mijn dagen of mijn schrijven als saai aanduidt kan ik maar een ding zeggen. Ze heeft gelijk, maar het saaie van mijn schrijven dient zijn doel. Het geeft aan hoe het is, als je alles achter je laat en je mengt in een hele andere wereld, waarin de mens centraal staat. Waarin de mens niet veroordeelt wordt, omdat hij in ontwikkeling is, een continue proces, die soms ook discontue kan verlopen. In een wereld waar er respect is voor de natuur, waar het voedsel in de puurste vorm wordt aangeboden en waar liefde op de eerste plaats komt en zelfzuchtigheid op de laatste plaats.
