Zondag werkkdag
Na van een goede nachtrust genoten te hebben, zijn we gaan ontbijten in de eetzaal. We hadden niet veel tijd over, want om 9.00 uur moesten we alweer naar een lezing van meneer Nicolas Perlas. Hij begon de lezing door de snelheid van de technologische ontwikkelingen te vergelijken met de Tsunami, die weer werd vergeleken met een voorbij vliegende bowling 747, namelijk met 800 km per uur. Als je terugkijkt naar de afgelopen eeuwen, hebben de technische ontwikkelingen inderdaad een ongekende snelheid.
Gezien de hele week een voorbereiding is voor de studie- en beroepskeuze van deze leerlingen, vind ik de introductie hiervan geslaagd. Natuurlijk hebben we te maken met adolescenten, die misschien helemaal niet geinteresseerd zijn in een bobo die staat te verkondigen dat zij de toekomstige leiders van de wereld zullen worden, maar hier komt het wel op neer. In Rotterdam wordt er uiteraard ook opgehamerd dat de jongeren de toekomst zijn, maar theorie en praktijk gaan niet altijd samen. Als we niet uitkijken zullen we uiteindelijk eindigen we als cyborgmensen. Kennis is macht en macht kan gevaarlijk zijn.
Opeens bedacht ik me dat deze man wel op iedere school een lezing zou kunnen geven om jongeren zich er meer bewust van te maken dat zij een onderdeel zullen worden van goede en heel vaak ook slechte ontwikkelingen en is het niet goed om daar eens bij stil te staan? Als ik niet uitkijk ben ik aan het einde een van hen. Niks mis mee natuurlijk, maar dat is toch niet de reden dat ik hier rondhang.
VideoWorkshop
'S middags heft Rick zijn workshop samen met Jesse. Ik ben er bij met mijn camera. Ik bedenk me opeens dat ik misschien mijn steentje bij kan dragen door iets over de interviewtechnieken te zeggen tijdens het filmen. Ik ben me er wel bewust van dat iedereen zijn eigen stijl kan ontwikkelen en dit is ook het beste, maar suggesties kan ik wel geven. Rick gaat zo op in zijn workshop dat hij op een gegeven moment niet eens meer door heeft dat de leerlingen die meedoen aan de videoworkshop moe zijn. De andere workshops zijn om 17.00 uur gestopt, maar wij gaan door. Dat is een lange middag voor de deelnemers. Ik ben in elk geval uitgeput en kan alleen nog maar aan eten denken. Ik zie iemand inkakken, maar Rick gaat door. Ergens is het ook leuk om te zien, dat Rick zoveel mogelijk wil leren aan de leerlingen. Omdat de apparatuur niet helemaal in orde is, gaat het ook wat traag allemaal. Iemand stelt voor eerst te gaan eten en dat doen we dan ook.
Na het eten neem ik even een uurtje voor mezelf. Ik ga naar mijn kamer en geniet van de rust en van het alleen zijn. Niet lang, want al snel komt Gabriel, een van de tweeling. Hij wil gezellig met me praten. Helaas, ik vond het leuk dat er kinderen waren in het gastgezin, maar als ik moe ben denk ik er ineens anders over.
Romeo en Julliette
Eigenlijk had ik helemaal geen zin meer om naar een voorstelling te gaan. Ik dacht alleen maar aan een moment voor mezelf, maar in het huis kon ik dat ook niet vinden. Romeo en Julia in een andere vorm dan we gewend zijn. Het décor, de muziek en de kostuums gaven een Orientaals sfeer weer., wat je niet direct doet denken aan het klassieke stuk, maar de verhaallijn was duidelijk van Shakespeare. Ik kan alleen maar zeggen dat ik dit niet had willen missen. Ik zat helemaal vooraan en heb er echt van genoten. Ik geloof dat het een geslaagd stuk was, maar dit keer geen staande ovatie.
