Een regenachtige zaterdag
Na een avondje slapen was ik nog niet echt uitgerust, maar ik moest er wel uit om 8 uur, want we hadden een afspraak met de mediamensen uit andere landen. De bijeenkomst was kort, niet erg krachtig. Er was een meisje van 18. Zij werkt voor een Zwitsers tv-station en zij wist heel goed wat ze wilde. Ik stoorde me aan haar, maar wist ik veel dat het om zo'n jong ding ging.
Er was ook een trio uit Zweden. Hele sympathieke mensen. Steeds meer kreeg ik het idee dat ik de enige outsider was in dit Antroposofische dorpje, want zelfs de mediamensen bleken stuk voor stuk aanhangers te zijn van Rudolf Steiners filosofie.
Na de korte vergadering ging ik even koffie halen, dat dacht ik althans. Want hier zet je gelijk een 2 liter kan koffie en tussendoor maak je nog even je ontbijt en beantwoord de vragen van anderen die ook gebruik maken van de keuken, voordat je van je koffie kunt genieten. Iedereen mag alles aanraken, alle kastjes openen, eten en drinken tot je vol zit, maar iedereen draagt zijn steentje bij als het nodig is.
Om half 4 's middags gingen we naar de workshopbegeleidersbijeenkomst. Er was een kort praatje van Reinout over waar het deze week omgaat. Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel heb geluisterd en vooral door de tekeningen idee kreeg waar het om ging, maar na dat praatje zijn er nog zoveel gesprekken gevolgd dat ik het niet zo direct over kan dragen. Ik zal er in de loop van de week nog iets meer over vertellen.
Anderhalf uuur later was het alweer zover, de volgende bijeenkomst. Inmiddels waren alle scholen uit 24 verschillende landen gearriveerd. Iedereen was uitgenodigd. Een stap in de zaal en daar stonden mensen om je welkom te heten. De bedoeling was om alle aanwezigen een hand te geven. Een heel leuk idee, maar wel een tikkeltje overdreven als je ongeveer 700 mensen de hand moet schudden in een paar minuten tijd. Ik heb me uit de rij teruggetrokken om te gaan filmen, want het is ook wel uniek.
Het had iets weg van een receptie, maar je was dan zelf onderdeel.
Het avondeten was in een ander gebouw ' Schreinerei' genaamd. Daar moesten 700 mensen gaan eten. Het eten was ok, niets bijzonders. Ik was eigenlijk hongerig en moe van de dag. Want er zijn wel steeds bijeenkomsten, maar tussendoor ben je eigenlijk continue aan het wachten, filmen, mensen kijken en nadenken over de sfeer, de filosofie, het uiterlijk van deze mensen. Sommige mensen zien er gewoon weg vaag uit. Om te zeggen dat ze er niet uit zien vind ik een te harde uitspraak, maar laat ik het zo zeggen. Bij de wat ouderen heb ik toch geitenwollen sokken gespot en wollen Spencers(mosgroen). De jongeren zien er allemaal weer verschillend uit. Iedereen lijkt uniek. Sommige mensen lijken van de zwarte kousen kerk, geheel in het zwart gekleed, anderen dragen weer een middeleeuws cape die bijna de grond raakt. Dan wil ik vragen waarom, maar ik besef me dat ik een minderheid ben en besluit maar over uiterlijke zaken heen te kijken en zal me meer focussen op het gedrag van de mensen, want daar ben ik helemaal niet voor gekomen.
Voorstelling
Ik hoopte dat we voor vandaag het laatste onderdeel hadden, want ik zit er goed doorheen. Een stukje van de Magische fluit, opgevoerd door een Noorse school. De scholieren hebben echt schitterende stemmen en ze worden begeleid op de piano door hun trotse leraar. Na het stuk zingen ze in koor en solo. Ik ben blij als het af is gelopen. Ik loop naar Rick, in de hoop dat hij geen interviews heeft gepland voor vanavond, want ik wil lekker naar mijn bedje toe. Heel toevallig komen we onderweg het gastgezin tegen. Zij komen ook van het Goetheanum en we gaan met zijn allen richting huis aan. Morgen begint het echt.
