Goede middag Fred, sorry voor deze late column, ik heb gisteravond te veel gezopen
….. haar sensuele monotone stemgeluid gonst nog na in mijn hoofd….
KOORTS, de selffulfilling prophecy lijkt een feit. Om 16.00 uur begeven we ons in het WTC naar de club lounge om deelgenoot te zijn van de eerste bijeenkomst van GOUDKOORTS. De koffie is voortreffelijk, de ambiance idem dito, maar ik weet nog steeds niet waarom ik hier gewenst schijn te zijn. Thuis heb ik een formulier ingevuld om te duiden wat ik als “cultuurinstelling” ga doen op GOUDKOORTS. Enige uitleg van terminologie lijkt me wel op zijn plaats.
GOUDKOORTS: de beurs, van 16 t/m 18 juni, in de Rotterdam Hall van het WTC waarin cultuurinstellingen, gekoppeld aan bedrijven hun gezamenlijke ambitie voor de toekomst presenteren. Tevens het platform om nieuwe contacten te leggen en het afsluitend hoogtepunt van Rotterdam heeft Koorts.
WTC: World Trade Centre (www.wtcro.nl) : de groene glazen toren op het beursplein, waarin 400 bedrijven hun aanwezigheid in Rotterdam (en de rest van de wereld) vertegenwoordigen.
Club Lounge: de lokatie in het WTC waar alles geregeld wordt, onder het genot van een drankje en een dame die daar voor zorgt, om informeel, tot heel belangrijke afspraken te komen voor de toekomst, terloops. Gaan die 400 bedrijven die hier zijn gevestigd straks werkelijk met veel interesse en open mind “onze” beurs bezoeken om eens een leuk cultuuritem uit te kiezen, waarmee ze zich kunnen profileren ? Als ik de enorme Rotterdam Hall betreed begin ik het zowaar te geloven. Zoveel ruimte moet in de hoofden van zakelijk Rotterdam ruimte te over voor cultuur creëren, dat kan haast niet anders.
Maar wil ik dan wel een uithangbord van een bedrijf worden in ruil voor enige pecunia? Of hoe moet dat dan gaan werken? Kunst heeft geen ander doel dan er te zijn en dan het feest van het menszijn te verbeelden (Pieter Hilhorst) (www.volkskrant.nl) .
En dat was nu precies waar het in het debat in de UNIE vanavond over ging.
Kunst is niets anders dan de individuele bevlogenheid die de kunstenaar in beeld brengt, herkend als een universeel gegeven. Mocht deze betekenis van Kunst een funktie (een ander doel dan het beeld zelf) hebben dan is dat mooi meegenomen. De funktie van kunst is dus niet reproduceerbaar, wat niet wil zeggen dat kunst geen funktie kan hebben ( Pieter Hilhorst). Maar als je als kunstenaar de ambitie hebt om als burger van de stad een bijdrage te leveren aan een betere wereld heb je dan geen bestaansrecht? Jawel, mits die ambitie voortkomt uit je puur individuele relatie met het betreffende probleem. Jouw individuele visie en de beelden die daaruit voortkomen zijn bepalend, mits ze geen ander voor opgezet doel hebben dan beeld zijn.
Eerlijk gezegd vond ik het verhaal van Sandra Trienekens (www.uvt.nl/persberichten) minstens zo interessant, (of was het haar onwaarschijnlijk sensuele, monotone stemgeluid dat me boeide ?), maar het feit dat ik er weinig van heb onthouden zegt eigenlijk al genoeg. O ja, wel haar laatste zin:” Koorts is pas lekker als het even duurt. Je moet je een paar keer kunnen omdraaien in je eigen zweet om te voelen dat je ziekte het begin is van het genezen. “ Tjonge jonge, ze citeert gewoon wat ikzelf heb geschreven in Antennerotterdam.nl ! Kom ik daarvoor naar de Unie ? Ik voel me overigens zeer vereerd.
Entre Act
Het is nu 02.14 uur, ik ben net naar huis gefietst vanuit het WP. Met Ruud (www.observatorium.org) heb ik een deel (het laatste deel) van de avond doorgebracht om verder te praten over onze bevindingen omtrent Koorts en de kunst in Rotterdam in het algemeen. We waren niet alleen, Roel, van het Waterhuis (www.hetwaterhuis.nl) , was deelgenoot van deze nabeschouwing. Het gesprek was zeer geanimeerd en ging vooral over de moeilijkheden die we ondervinden in onze contacten met bedrijven als mogelijke financiers van ons werk. Roel is een bevlogen verteller en mijn eerste kennismaking met het Waterhuis zal ik zodoende niet snel vergeten.
De beste manier om Rotterdam te ervaren is ‘s nachts op de fiets (liefst met iets te veel drank op) Het maagdelijke beton van Erasmusbrug en Gerechtsgebouw lijkt dan slechts decor van mijn onbegrensde ambitie om iedereen te laten genieten van deze geweldige stad.
Tja, dat WTC wordt dus de plek waar we als kunstenaar onze “handelswaar” mogen lanceren. Wij (www.wandschappen.nl) weten wat we er willen laten zien en met wie, maar die” wie” is erg traag en zal waarschijnlijk niet vóór 16 juni toestemming geven om zich door ons aldaar te laten presenteren. We zitten dus met het probleem dat we geen duopresentatie kunnen houden met het bedrijf waar we graag mee verder willen. Het gekke is dat we als kunstenaar weten dat het goed gaat komen, alleen weten zij dat nog niet, laat staan dat ze nu toestemming geven om ons dat te laten doen.
Eigenlijk is het allemaal wel heel klein, ondanks het goede gevoel dat er hangt. In zaal de Unie zaten vijftig mensen van wie twintig organisatoren van Koorts en vijftien deelnemers, drie ex-RKSers en een kersverse, wat aanhang van de sprekers en een paar onafhankelijk geïnteresseerden. Is dit dan de basis voor de grote omwenteling ?
Waarschijnlijk wel. En zo hoort het ook te zijn. De discussie was geanimeerd en de stellingen vanuit het publiek waren niet minder relevant dan die van de sprekers.
Bert van Meggelen positioneerde op een elegante wijze de ambities van zijn opdrachtgeefster Carolien Dieleman in deze discussie en daarmee lijkt Koorst niets meer in de weg te staan een succesvol traject te worden in de Rotterdamse kunstgeschiedenis.
Sandra Trienekens gelooft in het goede in de kunst, Pieter Hilhorst ook, maar dan louter in de drijfveren van de kunstenaar en niet in een vooropgezet doel van het kunstwerk zelf.
De grootste verdienste van Koorts op dit moment is dat ineens uit alle kanten van de samenleving mensen hun kunsten tonen, zowel op onbekende plekken als op de centrale podia en daarmee is er een stroom van mogelijkheden ontstaan, die iedereen op een ander niveau brengt. Het grootste risico van Koorst is dat dit allemaal verloren gaat op het moment dat Koorts stopt. (Sandra Tienekens) Wie gaat dit potentieel voortzetten ? Wie zorgt dat al die mensen met hun verschillende trots voor hun stad, hun stad cultureel blijven kruisbestuiven ? Het doorgeefluik Koorts laat zien hoe het kan. Wie gaat de fakkel overnemen?
groet ivo
