Met Wie? Ik in gesprek met Ivo Opstelten!
Ondertussen in de grote wereld:De winnaar van de TMF Award Nationaal is: Ali B.
Gisteren was voor mij een zware dag. Voor de crematie van een familielid waren we in Limburg, mijn moederland. Ik ken in die omgeving elke boom en zeker wanneer het mooi weer is voel ik mijn jeugd over me heen komen. Hier heb ik uren door de velden en de bossen gezworven, niet wetende wat de rest van de wereld (waar Rotterdam onder valt) me zou brengen. Een paar jaar geleden hebben we nog gedacht om met ons gezin en WANDSCHAPPEN terug te keren naar deze nostalgie. Na drie weken onderzoek bleek dat dit helemaal geen goed idee was. Ondanks een genereus aanbod van een oude bekende (want zo gaat dat daar) om zijn schuren tot bedrijfsruimte te transformeren bleek dat elke dag dat ik meer informatie inwon de "droom" een illusie was. Dat ik hier in Rotterdam al meer dan vijftien jaar in slooprijpe woonomgevingen vertoef doet hier zelfs niet aan af. Ik houd van Rotterdam in alle opzichten.
De crematie was zwaar, te meer mijn schoonmoeder bij de entree me een zelf geschreven tekst onder de neus drukte om namens haar voor te lezen. Door mijn tranen heen, met beton in mijn buik stond ik ten overstaan van de familie deze prachtige tekst (die ik toen voor het eerst zag, of eigenlijk niet kon zien)
in alle rust voor te dragen. Ken je dat, dat je naast jezelf staat te kijken naar wat je doet ? Zo is het gegaan, anders was het onmogelijk geweest.
Eenmaal buiten kan ik weer gewoon adem halen. Ik moet nog even langs bij de firma Adams (www.adams-music.nl) om een muziekinstrument van het orkest op te halen. Ook zo iets super Limburgs: de harmonie.
We rijden naar het dorp waar de overledene geboren is. Zijn familie woont er al generaties lang. Het centrum van het dorp is de harmoniezaal met het café (van zijn broer), er omheen liggen de bakker, de slager, de kruidenier (allemaal broers en zussen). Zijn neven en nichten, mijn generatie, wonen er in een straal van hoogstens twee kilometer omheen. In Rotterdam ben je dan 57 nationaliteiten en honderden oorlogs-en vluchtelingensituaties verder.
En vergeet niet, we hebben het hier over Limburg, dus de doden worden uitgeleiden gedaan met een uitgebreide koffietafel (in diezelfde harmoniezaal). En als je met honderdvijftig mensen aan tafel zit is dat gewoon een zeer geslaagde familiereünie, vergezeld van tranen en bier. Hoe moet ik nu in Rotterdam dit gevoel uitleggen? luistereens naar het ongeëvenaarde nummer van Gé Reinders: Blaosmuziek. (Ooit speelde hij in mijn Zaate Hermenie in Roermond mee met carnaval: www.g-reinders.nl).
De rest van de dag staat het water me nader dan een heldere gedachte, ik kan de gebeurtenis moeilijk loslaten. Ik ben op de helft van mijn leven en heb het gevoel dat ik net van de middelbare school af kom. Inmiddels ga ik veel te vaak afscheid nemen van de generatie die mij heeft voortgebracht, mijn basis, hoewel een goede begrafenis natuurlijk nooit weg is.
Wat stil rijden we terug naar Rotterdam. Tussen Tilburg en Moerdijk hangt die eeuwige mist, vandaar dat ik na de academie ook direct naar Rotterdam ben vertrokken. Brabant is voor mij het overgangsgebied tussen vroeger en nu. Wanneer na Dort de eerste signalen van Rotterdam boven de weg verschijnen weet ik weer wie ik ben en waarom. Rotterdam heeft KOORTS, ik heb het al meer dan vijftien jaar in Rotterdam.
En zo haal ik een keer adem en stap ik in de wereld die ik zelf aan het vormen ben. We halen de kinderen op, koken en om half acht ga ik naar de repetitie van mijn orkest (www.KRPH.nl) Sinds mijn voorzitterschap heb ik me voorgenomen om een kleine harmonie op de kaart te zetten, en wel die van Rotterdam. Hoe doe je zoiets ? Ik heb Eric Vloeimans gebeld (goede vriend: www.ericvloeimans.com) en met hem heb ik een project bedacht om in opdracht van TPG Nederland een Jazzsuite te laten componeren door Martin Fondse (www.martinfondse.com) met als thema "de reis van de brief". En zo werken (hobby) we ons nu het schompus aan twee uitvoeringen samen met Eric Vloeimans, op 5 mei, met daarin de compositie van Martin: A Writer, A Letter, A Mailman & A Lover. (10.30 uur Adriaen JanszKerk Oud Ijsselmonde, 13.00 uur Zaal Prachtig, onder de Erasmusbrug:www.prachtig-rotterdam.nl)
4 Juni spelen we weer samen in Breda op het PVTPG-festival.
En om het nog maar even te overdrijven heb ik geregeld dat Bert van Bommel van het Groot Niet Te vermijden Dans En Showorkest deze uitvoering gaat presenteren en de Rotterdamse premiere van het lied van Thé Lau (www.thelau.nl) gaat zingen: "Het lied van de vrijheid". Rotterdam heeft KOORTS, maar dat wist ik al vijftien jaar.
Vrijdag schrijf ik het laatste deel van De Omweg het Dagboek. Het is klaar en het is goed. De zon schijnt, door de straten (Rosestraat Kop van Zuid) cruisen de eerste cabriolets. Spring is in the air! Ik fiets de stad in en passeer via de Erasmusbrug (terwijl ik dit schrijf staat TMF op op TV met op de achtergrond de Erasmusbrug) het decor van het TMFconcert op de Wilhelminakade. Ik moet op de Nieuwe Binnenweg zijn om bij Rias het stuk van Martin Fondse te copieëren. Met een pak papier van 4 kilogram fiets ik terug door een bruisende Nieuwe Binnenweg. Overmatige wietdampen veraangenamen mijn wachttijd bij het stoplicht. Ik ben uitgelaten vanwege de compositie van Martin, die we gisteravond voor het eerst, a vue, hebben doorgespeeld. En de wereld om me heen versterkt dat enorm. Rotterdam is dit weekeinde Bling Bling !
Ik breng mijn kinderen naar de judo waar ik even tot rust kom met een Senseo
(www.senseo.com). Op de terugweg hoor ik Opstelten mensen te woord staan in zijn RTV Rijnmond programma "Met Wie" (www.rijnmond.nl) Op het moment dat ik voor mijn huis inparkeer verschijnt in mijn radiodisplay het nummer 4364436, met de oproep" U kunt nu nog bellen om in gesprek te raken met de burgemeester". Volslagen impulsief toets ik het nummer in en voordat ik uit de auto ben heb ik contact en de afspraak terug gebeld te worden. Ik begeleid de kinderen naar binnen en Nicole zoekt op de radio het programma op. Alles staat in het teken van de TMF awards, waar Opstelten zich kennelijk aan heeft verbonden. "...Dit is een prachtige manier om reclame te maken voor de stad, wat vindt u ervan?..." En inderdaad gaat twee minuten later mijn mobiel over. De regisseur geeft me instructies (Inmiddels interviewt Lange Frans kaliber ! Mijn kinderen worden helemaal gek !) Ik hoor Ivo Opstelten in de verte een inleiding houden......."en dan ben ik nu in contact met een naamgenoot Ivo. Hallo Ivo van den Baar, welkom in mijn programma". Hoe het precies is gelopen weet ik niet, maar hij blijft maar doorvragen. het gaat over het nieuwe Villa Zebra, mijn ambitie om de stad als kunstenaar mee te ontwikkelen, mijn woonsituatie en mijn Limburgse achtergrond. Wanneer ik heb opgehangen ben ik helemaal verbaasd. Die man is klasse, maar dat wist ik al toen hij onderdeel was van ons kunstwerk "OVERHEADPROJECT" in 2001 in het stadhuis (www.wandschappen.nl). "Ik hoop u in de toekomst nogmaals te ontmoeten" is zijn afsluiting. "Dat heeft u al gedaan" is mijn antwoord. Hij blijft toch een soort Sinterklaas, onbereikbaar maar met een enorm groot hart. Hij vult voor mij het gat in het beeld van Zadkine. Het wordt tijd voor een nieuw beeld !
(Marco Borsato opent de TMFavond. Ik loop met mijn oudste zoon naar de Erasmusbrug om misschien toch nog een glimp van dit spektakel life op te vangen.
De winnaar van de TMF award nationaal is : Ali B.
groet ivo
