Inderdaad was het een bijzondere gebeurtenis, gisteravond. Onder het mom van een redacteurenmeeting van Antennerotterdam.nl ontmoetten een aantal allochtonen vierde generatie, schrijvers in spé,een wood be Rotterdamster en de hoofdredacteur van antennerotterdam elkaar in Locus 010. Maar wat gebeurde er nu werkelijk ?
Na enig Falklandmatig speurwerk was het nog niet mogelijk de betreffende ingang te lokaliseren. Misselijk van de omzwermende eetluchten toch maar even gemobield met de organisatie. :"Ja, die gele deur, naast de turkse vreetstand, daar moet je zijn en dan de vierde etage".
Het trappenhuis lijkt niet op te houden, maar halverwege heb ik al het gevoel dat ik een andere wereld ben binnen getreden. Een breed glimlachend vilein vrouwsperoon ontvangt mij vanachter een groezelig tafeltje. De entree is €2,-
waar dan een consumptiebon tegenoverstaat. Ik word verblind, niet door licht of een geestverschijning, maar door de ruimte waar ik in kijk. Of eigenlijk is het nog anders. Door de immense ruimte heen kijk ik uit over de ruimte van de stad. Hier wil ik wonen! Midden in de commerciële bagger van Rotterdam, tussen Bram Ladage, Blokker, Mc Donalds en menig schoengigant staat er een creatoren van drie verdiepingen waar de energie uitspat. Wat een uitzicht. Zeven jaar geleden speelde ik trompet in een undergroundparty in New York: same people, same view. Hier stijgt Rotterdam boven zichzelf uit.
Ron lijkt het brein, we praten over hoe het zo is gekomen. "O ja, Jongeriuslab had hier willen zitten, jammer voor hun dat ze die kans hebben laten liggen".(www.jongeriuslab.com) Twee zeer aantrekkelijk getatoëerde donkere jongens beheren het bier en verder is de samenhang ver te zoeken. Tegen het decor van de WTC, ING en Rabo ontvouwt zicht een betonnen casco van 20 x 20 meter, waarin elke m2 toevallig camp, bewust nonchalant gemeubileerd is met foute skymeubels, plastic loungematrassen, bloemstukjes en kroonluchters en een DJ met een te grote bril draait ...? ja wat draait hij eigenlijk? Dit is de absolute goudmijn voor de stylisten van Hema, Bouvrie of Benneton. (Ze zitten vijftig meter verder, maar hebben geen flauw benul !) Ondertussen reutelt er een 8 mm film als herinnering aan een mislukte jeugdvakantie boven het geroezemoes uit door. En tussendoor laat ik me portretteren met de porceleine hushpup van Martin, als gastenlijst van deze avond.
Waar gaat het eigenlijk over The(o) ? Ik heb geen idee.
Midden in de ruimte zit/ligt/hangt Manuel Kneepkens, (www.stadspartij.nl) met aan zijn voeten een nonchalant gedrappeerde stapel van de net verschenen uitgave van De Dis.(www.dedissident.nl) Hij wordt omringd door enige geestverwanten van dit zeldzame schrijversplatvorm van de Rotterdamse vrije gedachte. Ik raak in gesprek met Wim de Gelder, portefeuillehouder Cultuur van de deelgemeente IJsselmonde, die ook een bijdrage aan deze uitgave heeft geleverd. (www.ijsselmonde.rotterdam.nl) Inmiddels trekt er een weëige walm van soep de ruimte in, tijd om te vertekken.
Het is 19.30 uur, ik heb meer bier toegeschoven gekregen dan de afgelopen twee weken bij elkaar en ik gebruik mijn kinderen als alibi om hier weg te komen. Het was mijn eerste bezoek aan Locus 010 en zeker niet mijn laatste.
groet ivo
