Naar bed, WC of met de trein mee? Fijn, lezen geblazen! Wat zal ik eens pakken? Ik kan haast niet kiezen! Vrij Nederland? Die moet ik nog uitlezen, want morgen ploft de nieuwe alweer in de bus. Of die lekkere foute Privé, die mij in zijn schreeuwende kleuren zo gezellig toegrijnst? Misschien de Shopaholic, aan wie ik mij vaak zo verwant voel? Mijn jeugd herbeleven met Joop ter Heul, Marjoleintje of Rooie Freeke, herkregen dankzij de Boekwinkeltjessite op Internet? Of mijn eigen leeftijd blijven, met Vuurvlindertje van Herman Heyermans, of de Bos Witte Narcissen van Luise Rinser, eveneens dankzij die onvolprezen Internet-boekwinkeltjes? Misschien iets van Arnon Grunberg, Gerard Reve, Arthur Japin?

Niks van dat alles! Want in een donker hoekje van de boekenkast staart mij verwijtend de dikke pil aan, die deze maand in de leesclub dient te worden besproken. Meer dan 500 pagina’s zwaarwichtigheid, waarover intelligente opmerkingen gemaakt moeten gaan worden.

Lagen dienen te worden doorgrond, symbolieken en metaforen ontdekt, achterliggende gedachten geanalyseerd. Sinds ik bij de leesclub ben, is lezen huiswerk geworden. Met lange tanden worstel ik mij dagelijks door een drietal pagina’s van Paul Auster, Martin Amis of die moeizame Braziliaanse knakker met zijn paard in het oerwoud. Allemaal reuze verantwoord, maar gruwelijk slaapverwekkend. Daarom vertrek ik bij het lezen-voor-het-slapengaan steevast na vijf regels al richting Dromenland. En bouw ik een enorme achterstand op, want de tijd dringt en volgende week is het alweer leesclub. Dat wordt dus weer verplicht een halve dag werk opschorten en me het schompes lezen, racend tegen de klok. Want die tikt onverbiddelijk door, en weldra heeft het leesclubuur geslagen.

Een bonte verzameling uitgaven ligt uitgestald op de woonkeukentafel van de gastheer. Gretig worden die met elkaar vergeleken. Zinnen, die in de verschillende uitgaven op verschillende wijzen zijn vertaald, worden naast elkaar gelegd. Een enkeling waagt zich aan een eigen interpretatie.

Alle lagen worden doorgeploegd, episodes ontleed.

Dan weerklinkt een bevrijdend geluid: de kurk wordt van de wijnfles getrokken. En kijk, daar komen de zoutjes eraan te pas! En gelukkig gaat het niet de ganse avond over dat rotboek. Er worden ook kort-door-de-bocht-politieke-meningen geventileerd. Voetbal, Internet, lekkende daken en tv-programma’s worden ook niet geschuwd. Er wordt zelfs zo nu en dan geroddeld.

Maar heb ik dat er allemaal voor over? Een maandlang plichtmatig letters vreten die ik niet lust, en boeken die ik rauw zou willen verslinden in de kast laten verschimmelen? Kletsen, wijn slempen en zoutjes peuzelen kan ik ook met mijn dierbaren en mijn echte vrienden.

Wat ben ik blij dat ik mijn Nieuwjaarsvoornemen heb uitgevoerd: ik heb de leesclub vaarwel gezegd. Dat had ik veel eerder moeten doen. Sinds tijden heb ik niet zo lekker, zo veel en met zo veel plezier gelezen!