t Sneeuwt in Nederland. Dat betekent dus, dat het KOUD is! Maar in het Kralingsebos trekken (!) sommigen zich daar niets van aan. Over wat potloodventers en oud brood met elkaar te maken hebben.
SNEEUW-FRISBEE
Onweerstaanbaar die witte wereld!
“We gaan naar het bos”, roepen we enthousiast.
“Laten we gaan frisbeeën in de sneeuw!”
Lacherig stappen we uit de auto en worden meteen achterna gezeten door een horde hongerige ganzen. We rennen en glijden; zij rennen en glijden luid ‘gakkend’ (is dat een woord?) achter ons aan…
Nog nahijgend glibberen we samen met een schoolklasje over een bruggetje.
Het is mega-koud, maar wel met een waterig zonnetje.
“Echt Hollands, hè” verzuchten we.
De langlaufer, die op de achtergrond voorbij lauft, veroorzaakt wel een klein barstje in ons nostalgische gevoel…
Die zie je nooit op oud-hollandsche prentjes.
Frisbeeën in de sneeuw is leuk. Je wordt er lekker warm van. We demonstreren alle -door bereidwillige mannen aangeleerde- truucjes en ontwijken hapgrage honden.
Alleen ‘n kleine tip (voor de dagjesmensen die nu meteen enthousiast plannen gaan maken): Het gebruik van een wítte frisbee in wítte sneeuw is af te raden…
Het wordt al snel een zoek-de-frisbee wedstrijd (“links…nee, naar voren…ja!, dáár ja…nee, te ver…vóór je, zeg ik toch…”).
Stukje wandelen dan maar.
KLEIN PIEMELTJE
Krakend geluid onder je voeten als je in een stil bos door de sneeuw loopt.
We slenteren tussen bomen en zien allerlei dieren die doorgaans verscholen zitten, maar nu allesbehalve incognito door het bos bewegen.
“Ik zou normaal nooit in m’n eentje door dit bos lopen” zegt S. “Maar het voordeel van die sneeuw is dat je alle enge types meteen van veraf ziet staan!”
“Speaking of…zeg ik voor de grap, daar staat er een.”
Ongeveer 10 bomen diep staat een man bij een boom. “Nee joh, die staat te plassen” lachen we. Een stuk verder staat zijn fiets, ook tegen een boom.
Als we passeren werp ik nog net een vlugge blik opzij. En zie een snel bewegende hand op kruishoogte. Ik kijk S. aan, zij ziet het ook. Getver, hij staat zichzelf gewoon te bevredigen hier, tijdens ons nostalgische tripje.
“Lijkt me toch lastig, met die kou” grinnikt S.
“Ja, vraag ik me ook af. Hoe moet dat met zo’n klein piemeltje ? En wat bezielt zo iemand eigenlijk? Klein piemeltje; klein beetje hersens misschien…”
We besluiten deze winterse potloodvariant ‘ijsco-venter’ te dopen.
(detail: hem zag je ook nooit op de oud-hollandsche prentjes…)
Tweede toeristische tip voor de –nu écht enthousiaste- dagjesmensen: Kralingsebos, tegenover de molens, bruggetje over, meteen links, ongeveer bij boom 25. Als u hem ‘spot’, spot dan niet met deze gefrustreerde medeburger. Heb meelij en doe net als met de vogeltjes in deze barre weersomstandigheden. Gooi hem wat oud brood of een ranzige appel (vetbolletjes of een versleten wollen onderbroek mag ook, wees creatief!). Hij zal het waarderen, aangezien hij waarschijnlijk nog regelmatig half ontkleed moet vertoeven in deze barre kou!
©nicole2005