Omdat ze ons bij PWS zo aardig vinden kregen we dit maal een paleis tot onze beschikking. De voormalige Noorder Verfhandel BV. aan de zaagmolenstraat 197-199 en de mogelijkheden stralen ervan af. Het is veel groter, hoger, er is centrale verwarming en dus ook warm water. Ik was echt blij. Als je bezig bent met wat je graag wilt doen en waar je in gelooft en het lot helpt een handje mee, dan voelt dat als bevestiging. Ook Ishaq, onze Pakistaanse-nieuwe-partner-in-crime, maakt alleen nog maar vreugdedansjes. Eindelijk heeft ‘ie een winkel. Hij kan niet wachten tot hij zijn naaimachine daar neer kan zetten.

Die glanzende ogen van hem maken me misschien nog wel blijer. Ik zie er de redenen in waarom iemand alles achter zich laat en naar de andere kant van de wereld verhuist. Om een beter leven te vinden. Om geld te verdienen. En soms omdat je gewoon erkend wil worden als mens, als individu.

Jacoline en ik spraken deze week met Tom Bouman, een veelzijdige, literaire man van 67  die PLANNEN heeft in Rotterdam. Een paar ochtenden in de week zou hij ons nieuwe pand als kantoor willen gebruiken voor zijn dienstenbedrijf Het Kleine Werk. Hij weet raad met alles wat iemand niet kan vinden, lezen, schrijven en doen, is gek op mensen die niet uit Nederland komen en spreekt zelfs een woordje Arabisch. Hij weet nog niet of de Zaagmolenstraat een goede plek voor hem is om zich te vestigen, want het is niet de levendigste straat in Noord natuurlijk en een beetje aanloop heeft hij wel nodig.

Maar hij vertelde ons over zijn leven, de plekken waar hij is geweest en zijn eigen avonturen als vreemdeling. In Afrika bijvoorbeeld was hij echt afhankelijk van de gunsten van anderen om te kunnen eten.Wil je leven, dan moet je je AANPASSEN. In de loop der jaren was hij er goed in geworden om zich in de ander te verplaatsen en zijn eigen denkwijzen op de achtergrond  te houden. Ik kan daar wel jaloers op zijn, op dat vermogen. Als je wilt onderzoeken is het onmisbaar. Het is echter geen reële levenshouding. Iedereen kan zich aanpassen, maar niet zonder op een gegeven moment gelegenheid te krijgen zichzelf te uiten.

Ik vind het nog steeds lastig om uit te leggen wat precies de bedoeling is van Salon Nutopia. Wat voor projecten we ook doen, het gaat over verschillende mensen met eigen wensen en gevoelens die tot uiting komen in een gemeenschappelijke tijd en plaats. Tom Bouman noemde het een verhaal, met hoofdstukken en personages die komen en gaan. Ik zie het meer als een toneelstuk met alleen maar hoofdrolspelers, van wie verwacht wordt dat ze improviseren. Vaag.

Maar we hebben besloten om te spelen met Ishaq, dus is het belangrijk dat hij, net zoals wij, binnen onze werkplaats ook zijn eigen ding kan doen en zich uit kan spreken. Zo leren we elkaar kennen. Hij moet zich niet geremd voelen omdat hij denkt dat hij afhankelijk van ons is. Maar goed, die dingen hebben tijd nodig en het gaat ook steeds beter. We doen namelijk buiten werktijd ook GEZELLIGE DINGEN samen.

Jac(c)o(line) en ik beginnen zo langzamerhand te wennen aan de dineetjes bij Ishaq. Zittend op zijn bedbank naast de naaimachine, in een door TL-buizen verlichte kamer, verorberen we zoveel als we kunnen van de enorme hoeveelheden voedsel die voorbij komen, drinken de voor ons gekochte zoete, rode wijn en luisteren naar de hartstochtelijke geluiden van Bollywood videoclips op TV. Elke keer weer. Plannen om eens een totale woonmetamorfose te doen zijn we vergeten, want we begrijpen nu dat hij het zo prettig vindt.

Andersom weet ik dat Ishaq opkijkt tegen etentjes bij ons thuis. Elke keer zat ‘ie daar met al die jonge mensen die hij niet kent en niet echt goed verstaat. Nederlands eten is ook al smakeloos.. De laatste keer, met Jacco’s verjaardag, had hij zelfgemaakte hapjes meegebracht en pas nadat iedereen er wat van gegeten en goedgekeurd had ging het zichtbaar beter. Uiteindelijk heeft hij volgens mij het best leuk gehad. Veel gekletst. Wel allemaal een kater de volgende dag. 

Anyway, onze nieuwe werkruimte is in de week dat ik weg was flink onder handen genomen. Jacco kreeg hulp van een set handige Creatief Beheer mannen. Er moest gesloopt worden en daarna weer gebouwd en de elektriciteit is nagelopen. De basis is gelegd. We mochten het zelf afronden. En dus trachten we nu een sfeer te creëren die het midden houdt tussen onze verschillende smaken...  Nog een week. Zitten we daar met zijn drieën.