Ook ben ik het met Arjo Klamer, een van de inleiders bij het debat, eens dat we eigenlijk niet zouden moeten kijken hoe de cultuur ten dienste is aan de economie maar juist andersom hoe we de economie ten dienste van de culturele ontwikkeling kunnen maken.
Tenslotte ‘eten we niet om te werken, maar werken we om te eten’…..
Maar de NRC zat samen met de RKS nog helemaal op de Amerikaanse toer en de uitgenodigde panelleden natuurlijk ook: de Amsterdamse VVD-wethouder Frits Huffnagel, zeker leuk voor een paar scherpe stellingen maar wel altijd meer bezig met financiën en economie dan met cultuur. Verder Stefan Hulman, onze Rotterdamse VVD-wethouder ‘vervoer en vervoering’ kortom RET en Kunst. Zoals gewoonlijk blufte hij zich naar voren, pronkte gretig met de veren die vorige colleges in Rotterdam hadden laten groeien en deed alsof alles koek en ei was. Als derde stond PvdA-deelraadsbestuurder Dominic Schrijer uit Charlois achter de tafel. Inmiddels bekend van zijn angst voor ‘niet-westerse allochtonen’ en sinds kort ook angst voor hoofddoekjes. Deze toekomstige lijsttrekker van de PvdA en leerling van Wouter Bos is ook altijd goed voor een te citeren oneliner, maar ik kom de goede man nooit tegen in het culturele circuit van Rotterdam. Hij was dus ook niet erg in staat de blufpraat van Hulman te weerspreken.
Toch was het een zinvol debat. Huffnagel had natuurlijk gelijk dat Amsterdam al eeuwen de creatieve klasse aantrekt. Soort zoekt soort. Rotterdam is beter in architectuur en sport. Hij maakte er iets teveel een wedstrijd Ajax-Feijenoord van, maar de statistieken geven hem wel gelijk. Bovendien liggen Rotterdam en Amsterdam eigenlijk pal naast elkaar en hoeven we ook niet alles overal te willen. Voor opera kunnen we prima naar Amsterdam en zou het te gek zijn om hier heel veel geld in een operagebouw te investeren.
Rotterdam investeert gelukkig wel veel in de culturele en creatieve sector. Tenminste de laatste twintig jaar. Daarbij concentreren we ons economisch op enkele clusters: de audiovisuele en de medische. Toch kunnen we constateren dat dit college aan de handrem heeft getrokken. Al drie jaar hangt het bezuinigingsspook boven de culturele sector en dat is met de dreigende 18,5 miljoen Euro van ROTS nog steeds zo.
Bij de laatste cultuurplan behandeling afgelopen najaar is veel aan de onderkant, de zogenaamde Humuslaag, gesneuveld. Zoals Vivid, de vormgevingsgalerie. Terwijl Hulman de vormgevers van Rotterdam in zijn bijdrage erg belangrijk noemde als onderdeel van die zo gewenste ‘creatieve klasse’.
De heren achter de tafel gaven hoog op over hun woonruimtebeleid om zogenaamde ‘young potentials’ aan de stad te binden. Ze vergaten er bij te vertellen dat de praktijk is dat veel ‘young potentials’ en andere leden van de ‘creative class’ graag in de oudere wijken rond het centrum wonen en nu massaal en megalomaan worden weggesloopt zoals in Nieuw Crooswijk.

Een van de zaken die sneuvelde bij het cultuurplan is galerie Mama in de Witte de Withstraat. Dankzij forse steun van de Mondriaan Stichting konden ze overleven. Vrijdag lieten ze zien zelfs versterkt terug te komen. Zie de foto boven deze posting.
Veel mensen uit de culturele wereld waren aanwezig. Maar geen wethouder Hulman, geen raadsleden behalve ik dan. In Rotterdam moeten we het wel van zulke pareltjes uit de humuslaag hebben.