Voor Antenne Rotterdam ben ik begonnen een verhaal te vertellen, als een ouderwets feuilleton.

Een feuilleton was het vervolgverhaal waarmee vanaf de negentiende eeuw dag- en weekbladen hun lezers probeerden te boeien. De roman in afleveringen als een vorm van klantenbinding. Nu is dat niet meer nodig. Het nieuws wordt zelf zo smakelijk mogelijk als een soms weken lang doorlopend verhaal  gebracht. Van de ene oorlog naar de andere tsunami en de volgende hongersnood blijven we aan het nieuws gekluisterd. De krant is zelf een feuilleton geworden.

De laatste tien, twintig of dertig jaar is er ter wille van de kranten-klantenbinding de column bij gekomen. Die had eerst niets met nieuws te maken. Eerst was een column een krantenkolommetje waarin een journalist van aanzien in plaats van nieuws zijn mening mocht geven, een voorrecht dat eerder alleen in niet-ondertekende commentaren de hoofdredacteur of een van zijn vertrouwelingen toekwam.

Toen werden er bekende Nederlanders aangezocht om onder eigen naam en portret de uitdijende column-kolommen te vullen met meningen, die redelijk goed met de hoofdredactionele mening overeenkwamen. Langzamerhand raakten de opvattingen van de redactie steeds verder verborgen achter de belangen van de advertentie-afdeling. Nu kregen columnisten de vrije hand om vrijmoedig hun eigen vrije mening te uiten, als het maar lezers trok. Iedere column kreeg zijn eigen trouwe publiek.

Tenslotte werden de column-schrijvers zelf tot nieuws, want vechtpartijen zijn vanouds leuk om naar te kijken. Goed nieuws is geen nieuws. Polemiek leukt de kolommen ingrijpend op. Wie talentvol schelden kon werd columnist en met de juiste netwerken kon hij dan ook nog in de politiek terecht. Alleen al te ondiplomatiek gedrag werd afgeschoten. Mogen zij in vrede rusten, de slachtoffers van de vrije meningsuiting. Bij leven zochten zij geen vrede maar polemiek, oorlog dus. Zo werden in de pers zelfs meningen van columnisten tot vervolgverhalen.

Mocht je denken dat ik in deze regels een mening tot uiting breng, dan heb je gelijk. Alleen was dat nou juist niet de bedoeling. Ik wil in mijn bijdragen voor Antenne Rotterdam mijn verhaal vertellen, een verhaal over liefde en schoonheid als het kan. O ja, bij de televisie zijn die oude feuilletons van de kranten dramatische series geworden, de soaps vooral. Net als het nieuws ook al met list en bedrog en minstens verbaal geweld, maar wel een verhaal. De bedenker van het verhaal probeert ons zijn mening niet op dringen. We mogen er zelf van denken wat willen.

Een maand geleden ben ik begonnen het verhaal van Floortje te vertellen, in stukjes en brokjes. Om eventuele nieuwe lezers (bezoekers, zeggen we in internetland) van dienst te zijn geef ik nu even de korte inhoud van het voorgaande.  Zo deden ze het ook in de oude feuilletons: waar ging het ook al weer over?  Floortje dus vertrok een jaar of tien geleden vanuit het Zeeuwse Stroodorp naar Rotterdam. Ze was nog geen twintig, ongetrouwd maar zwanger. Hoe zou het haar en haar kind in de grote stad zijn vergaan?

Omdat ik sinds kort gepensioneerd ben heb ik eindelijk tijd voor nutteloze naspeuringen. Jij, bezoeker van Antenne Rotterdam, bent waarschijnlijk beneden de AOW-gerechtigde leeftijd, misschien wel leeftijdsgenoot van Floor. Maar kennelijk heb je ook tijd voor nutteloos of in ieder geval recreatief computergebruik. HELP ME MEE !  Waar is Floor gebleven? Hoe heet haar kind? Is er goed nieuws te vinden in Rotterdam?