Ondertussen ben ik al 2 daagjes mijn tijger-jetleg aan het verwerken… en is koffie, mijn beste vriend geworden…

Elke dag weer andere mensen aan de balie, regisseurs, producenten en gasten, gewerkt maar vooral veel gelachen met de accreditatiecrew, zo stonden wij, Ronald, Rogier, Alex, Nataljah, Daria, Janna en ik, bijna elke dag van 8.45 tot 20.15 achter de balie, we waren ontvangst, fotograaf, pasjesmakers en praatpaal.

Op de een of andere manier trok het vertrouwelijke van de Aziatische\\"Chinese gasten en de charmes van de Italiaanse gasten mijn meeste aandacht.

Natuurlijk hebben wij, net als alle andere festivalgangers, filmpies gekeken (mijn stand is op 12 blijven steken), ik geloof dat ik het minste heb gezien vergeleken met mijn die-hard-collega’s en verder werd er heel wat gegeten, geborreld en gefeest. Het eten van de catering Westerkaatje was dan ook wel verrukkelijk en ik vond het heerlijk om na de film, lekker bij de schouwburg na te borrelen, daar was het bijna elke avond, en nacht, wel even gezellig.

De laatste twee daagjes van het festival waren een en al feest, zaterdag was ik samen met Daria en Janna op het slotfeest in het Doelen, we moesten ontzettend veel lachen, we leken wel de Charlie’sAngels, Daria heeft namelijk lang blond haar, Janna is brunette en ik ben Aziaat !

Het feest zelf vond ik verder niet zo bijzonder, de echte lachbuien kwamen pas later toen ik mijn auto ging halen met Janna. Ik had een uitrijkaart nodig, dus liepen we het dichtsbijzijnde hotel binnen, de draaideuren deden het niet… “shit” dacht ik, daarna moest ik wel een beetje lachen om Janna, die zat te mopperen dat een hotel toch niet dicht kon zijn ?.

Ik herinnerde me dat we iemand hadden gezien die aan de zijkant van het gebouw zat, beveiliging ofzo?  “nok, nok…nok” Janna klopt aan het raam om zijn aandacht te trekken, ik zie hem een beetje verward kijken en wijzen naar de hoofdingang. Hij probeert met zijn beste gebarentaal, Janna duidelijk te maken, dat hij iemand zou gaan roepen, het duurde zeker nog 5 minuten….

Janna was ondertussen lichtjes geirriteerd, toen zagen we twee hoofdjes achter de balie omhoog schieten en begonnen de draaideuren te bewegen, helaas hadden zij geen uitrijkaarten en werden we doorgestuurd naar de parkeergarage zelf. Ik kreeg spontaan een giechelbui, “wat deden die twee onder de balie ?”, we kwamen niet meer bij van het lachen…

Bij de garage aangekomen, proberen we de aandacht te trekken van een man die wel erg aandachtig naar zijn scherm zat te staren.. “nok, nok…nok”, geschrokken kijkt hij op… ook hij kijkt verward naar ons…

“nee, we hebben geen dagkaarten”, Janna en ik kijken hem verbaast aan, dan hoor ik Janna, het nog een keer vragen op een ik-begrijp-dit-niet-toon… “ga jullie auto maar halen, ik doe wel open”, weer schieten we in de deuk… , we konden het pas geloven toen we bij de spoorboom stonden en de man een sprintje deed om die spoorboom voor ons open te maken. Ik kijk Janna giechelend aan, “met jou maak ik echt grappige dingen mee”.    

Zondag waren we bijna compleet op het crewparty (alleen nataljah was er niet) in de Schouwburg, natuurlijk waren de Charlie’sAngels daar ook weer bij… een beeld dat blijkbaar niet alleen bij ons was opgekomen maar ook bij anderen… “Ik moest gelijk aan Charlie’sAngels denken” zei Ronald. We stonden namelijk met een microfoon op het podium om Rogier ‘Happy Birthday’ te wensen van de Charlie’sAngels, onverstaanbaar, maar het ging om het idee en Rogier vond het erg leuk!.

De 12 dagen op het IFFR zijn voorbij gevlogen, ik heb het ontzettend naar mijn zin gehad… en Angels, …Charlies.. ik mis jullie nu al !