j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Na het kijken van een programma van NMO op Nederland 1 ben ik opeens gedesillusioneerd geraakt. Het ging over Allochtonen die beweerden dat zij op basis van hun naam op hun sollicitatiebrief en cv, bij voorbaat niet werden uitgenodigd op gesprek. Er was zelfs een instantie die het niet ontkende en een wijsgeer die nader ging verklaren wat de redenen kunnen zijn, waarom afwijzing op afwijzing volgt. Zijn uitleg was dat een boer uit Gelderland minder vaak ziek is dan een Turk of Marokkaan Logisch toch, wij zijn gevoelsmensen, wij voelen de druk die op ons ligt, niet een keer per dag of eens per week, maar continue.
Ik was totaal geshockeerd en ging direct bij mezelf ten rade. Nu heb ik in mijn leven nog maar 4 of 5 keer een sollicitatiebrief geschreven en dat precies in de tijden van bezuinigingen in de sector waar ik aan de slag wil, maar toch. Het meisje die geïnterviewd werd heeft wel 30 brieven geschreven en is afgewezen met als argument dat zij niet aan het profiel voldeed. Terwijl zij juist reageerde op vacatures, waar zij volgens haar cv meer dan geschikt voor was. Oeh, wie zit hier de boel een beetje te saboteren Ten einde raad besloot zij zelfs haar voornaam om te zetten in een Nederlandse naam. Als Susan werd Meltem, maar liefst 5 keer uitgenodigd. Na dit gehoord te hebben was ik helemaal terneergeslagen. Ik heb altijd zoveel vertrouwen gehad in mijn medemens en in de toch wel harde maatschappij, maar in een keer stortte mijn naïeve beeld als een kaartenhuis ineen. Zou dat dan een reden kunnen zijn waarom mijn enthousiaste brieven en toch wel aardig curriculum nooit werden beantwoord met een afspraak voor mijn toekomstige baan? Opeens voel ik de moed mij in de schoenen zinken en komt de gedachte dat ik net zo goed kan stoppen met mijn opleiding. Terwijl mijn docente zegt dat ik een getalenteerde cmv-er ben. Het is een aanslag op mijn motivatie, maar ik geef niet zomaar op. Ik wilde nooit een troetelallochtoon worden, maar ik bedacht me laatst en denk dat ik juist gebruik moet maken van mijn positie als allochtoon en dan heb ik het nog niet eens over mijn vrouw zijn. Ik ben er van overtuigd dat ik meer Nederlander ben dan de meeste Nederlanders. Daarnaast heb ik het voordeel dat ik alle positieve culturele aspecten van mijn ouders heb meegenomen in mijn ontwikkeling als mens en zo zelfs nog een voorbeeld kan zijn voor velen. Als er onderscheid gemaakt wordt dan kan ik er ook nog wel een schepje bovenop doen, maar dan als rechter van de etnische minderheden. Wij Allochtonen zijn heel erg gastvrij, wij hebben een groot hart en zijn niet individualistisch ingesteld, waardoor wij heel erg goed kunnen delen. En met delen bedoel ik niet alleen mijn lunchpakket, maar ook geluk, onze welvarendheid, onze passie en voornamelijk onze eerlijkheid. Ook al wordt dit niet altijd op prijs gesteld.
Misschien zullen er na deze uitzending wel debatten komen in de politiek en komt er over 3 maanden wel een potje vrij voor de allochtoon, die dan voor spek en bonen aan wordt genomen in een bedrijf, zodat het bedrijf subsidie kan ontvangen voor deze en gene, zodat ze topkrachten binnen kunnen halen voor een koopje. En dat potje wordt dan natuurlijk uit de schatkist gehaald, want er is zat geld over nu er in Nederland geen plaats meer is voor de vluchtelingen. Ook dan zal ik maar gebruik maken van mijn bijnaam als troetelallochtoon, om zo toch nog te kunnen doen waar ik voor geleerd heb. Na een diepe zucht en een lapje tekst ben ik mijn frustratie kwijt en heb ik een putje gevonden waar nog een beetje hoop in zat. De mens moet gewoon niet vergeten dat het gezegde niet luidt: ‘Allochtoontje komt om zijn loontje’, maar ‘Boontje komt om zijn loontje".
Lagerwal | 04 februari 2005Wat een gezeik over alloch/autochtonen...wanneer houdt dit nou eens op? Wat moet ik doen om jou het gevoel te geven dat je er mag zijn? Ik zal je niet op straat 'psss-en': ik kijk , bewonder, zwijg en loop door! |
Linda-Loe | 05 februari 2005Vooroordelen. Zo moeilijk om te doorbreken. Maar gelukkig zijn er ook mensen die daar doorheen willen kijken. Hopelijk worden het er meer. Daar moeten we voor blijven vechten! |
Gökhan | 21 februari 2005Precies Güldaan, ik had dit gevoel ook al lange tijd. Ennn daarom zet ik bijvoorbeeld niet meer mijn voornaam (voluit) op mijn tentamenblaadje, maar alleen mijn voorletter (G.) Dit doe ik om preventieve redenen. Misschien is het wel "gelukkig" te noemen dat mijn achternaam "Nederlands" klinkt en dat ik daarom nooit problemen heb gehad..Zomaar even een voorbeeld waarmee wij (allochtonen) in deze bizarre tijden te maken hebben. |
Farshad Bashir | 15 april 2005www.farshadbashir.nl/Met dank aan Pim |