Haastig stapte hij van zijn fiets, hij was aanbeland bij de oefenruimte... Vandaag zouden ze die grote hit gaan maken die hit die de wereld zou veroveren... tenzij...
Ze hadden wel meer problemen in de band gehad maar dit keer was het anders. Het gevoel in de band was niet meer teruggekomen sinds de drummer had gezoend met de vriendin van de bassist. Toch wilde hij kostte wat kost de band bij elkaar houden. Hij zat nu tien jaar in de muziekbusinees en als hij ooit nog een hit wilde maken dan moest het nu gebeuren. Alles klopte aan het geheel, goede muzikanten, goede tekst en een knallende compositie! 'T is nooit genoeg, 't is nooit genoeg het is steeds te laat maar nooit te vroeg... De riffs hadden ze van de velvet underground gejat en er een stukje eigen muziek bijgevoegd! Hij sprintte de oefenruimte binnen en stootte zijn kop omdat de ruimte nog steeds niet was berekend op mensen van langer dan 180 centimeter. Hij hoorde geen geluid in de oefenruimte, ze zouden er toch wel zijn? Binnengekomen zag hij de band zwijgzaam zitten, het was duidelijk dat er een spanning heerstte! Op zijn stomme vraag wat er aan de hand was werd er de eerste tien seconden niet gereageerd... "We stoppen!" klonk plots de stem van de drummer... Stoppen??? Dit mocht niet gebeuren!!! Het was wel duidelijk dat er vanavond niets meer van oefenen zou komen... Na een avond discussie waarbij de band besloot om dingen toch nog uit te praten en in ieder geval er nog een nachtje over te slapen fietste hij terug naar zijn stamkroeg... Luid zingend; "het is nooit genoeg, 't is nooit te vroeg alleen maar zeiken en gezwoeg. Het is nooit genoeg, 't goed wordt kwaad, 't is nooit te vroeg maar steeds te laat..."