Wat is het eenvoudig om jezelf een goed gevoel te geven en dat terwijl je al zoveel hebt dat je het niet eens beseft.
Of juist daardoor...
Gisteravond fietste ik met een volgeladen bananendoos door de stad en ik was trots op mezelf. Ik ging de wereld helpen... of Azië dan.. nou ja in ieder geval één persoon in Zuid India zou wel eens heel blij kunnen worden van wat ik gedaan had.
Ik had netjes het lijstje nagelopen en een doos gevuld met die dingen die ze volgens motherhood.nl goed kunnen gebruiken in het door de tsunami geteisterde gebied.
Ik kon immers best wel wat missen. Sterker nog, wat overbodig geworden spullen die eigenlijk in de weg stonden, konden nu de deur uit. Die enorme wok die ik nooit gebruikte omdat hij zo zwaar was, maar hierdoor zeker vuur en houtskool bestendig. Bestek dat niet bij mijn set past, de theeglazen die in de doos op zolder stonden. Zodat de Indiase moeder van wie de gehele keuken inclusief al het huisraad was weggevaagd, weer een maaltje zou kunnen koken.
Meel, bonen, suiker en olie had ik voor haar gekocht. Want met alleen pannen begin je niks. En de pakken had ik in oer-hollandse blikken gestopt om zeker te weten dat ze heel zouden aankomen. Bovendien had 'mijn Indiaase kokkin' zo meteen een aantal voorraadbussen. En het idee dat daar ver weg dan in een keukentje waar nog op echt vuur gekookt wordt. blikken staan met 'aap, noot, mies' en 'Verkade', deed me glimlachen.
Totdat ik weer besefte hoe triest eigenlijk is dat onze afdankertjes in andere gebieden zo hard nodig zijn. En dat ik zoveel heb, dat ik me er niet eens bewust van ben. De halve doos had ik gevuld met dingen die ik dubbel of over had. De opvouwbare jerrycan was een keer meegeweest op vakantie en stukken zeep gebruikte ik ook nooit sinds het handpompje op de wastafel stond. Een paar slippers, want waarom had ik eigenlijk vier paar slippers?
Het is maar goed dat ik slecht ben in weggooien, want nu had ik genoeg spullen om een nieuwe bestemming te geven. En dat gaf me een dubbelgoed gevoel. Al dat huisraad dat al tijden stof stond te vangen, opgeruimd. En ik heb iemand aan de andere kant van de wereld geholpen. Twee keer een schuldgevoel afgekocht. En ik betrapte me erop dat het een heerlijk gevoel gaf. Hoera voor de weggeef-acties!
