Behalve dat er veel mensen in de stad wonen, zijn er ook nog andere wezens. Ik heb ze lang geleden ontdekt. Ik zal niet de eerste zijn en zeker niet de laatste. Terwijl het College van Burgemeester en Wethouders werkt aan de veiligheid in de stad, maak ik me zorgen om andere bedreigingen.
Het moet wel onder het plan Rotterdam Schoon Heel en Veilig vallen, maar toch lijkt iedereen het te negeren.
Een aantal maanden geleden had ik onaangekondigd bezoek in mijn huiskamer. Terwijl ik aan de telefoon zat tegen middernacht, liep er gezellig een muis door mijn huis. Nee, dit kon toch niet? En geheel onverwachts begon ik mijn schrik te uiten in het Turks. Er kwam zoiets uit als Tubbehhhh. Ik was verbaasd over mijn eigen reactie, want de laatste keer dat ik echt ben geschrokken heb ik hetzelfde woord gebruikt, en dat terwijl ik droom in het Nederlands. Maar hoe moet je je in het Nederlands uiten? Het eerste woord dat dan in me opkomt is het woord shit. Hoe dan ook als je dat woord uitspreekt en vasthoudt dan klinkt het alsof je verbaasd bent. Zoiets als shiiiit en bovendien is het geen erkend Nederlands woord.
Ik sloop voorzichtig mijn bed in die nacht en was bang dat het onbeschaamde ding brutaal genoeg zou zijn, bij me in bed te kruipen. De volgende ochtend heb ik de Roteb gebeld. Ik werd vriendelijk geholpen. Die mevrouw vroeg of het om een muis ging of om een rat. Ik zei dat het misschien wel een babyrat zou kunnen zijn geweest, want het was donkergrijs en lang, echt groter dan een muis. Wel heel mager, maar je weet het nooit. Ik was totaal in paniek en beleefde het moment opnieuw. Ik moest geholpen worden, koste wat het kost.
Een dag later kwam er een echte gentleman langs, die zich bekommerde om een hulpeloos vrouwtje als ik. Hij haalde wat muizenlokdoosjes uit de wagen en heeft ze in de hoeken van alle kamers gezet. Ik was als een kind zo blij. Trots stuurde ik mijn vrienden een bericht dat het probleem was verholpen, in de hoop dat ik natuurlijk geen onverwacht muizenbezoek meer zou krijgen.
Dacht ik dat een muis erg was, nee dan komt er een rat uit je toilet. Dan heb je echt een probleem. Dan wens je als vrouw in één keer dat je een kerel was. Stel je voor dat je op de pot zit en hap, nee dat is te erg! Dat mag echt niet gebeuren.
De buurman wilde een plasje plegen, staande. En wat zag hij daar? Hoppakee, een rat, bijna zo groot als een konijn. Dat mag toch niet? Niet in deze tijd. Veiligheid in de stad is geboden, maar hoe kun je je nou veilig voelen als je indringers hebt in je eigen domein. Het toilet is, of nee, moet mijn kamertje zijn waar ik me terugtrek en niet die van een rat, die weggejaagd wordt door de zeikende Buurman.
Achteraf gezien, was die rat al eerder langs geweest die week, Ik had wel rare dingen opgemerkt in het toilet, maar totaal genegeerd. Die bewuste avond heeft hij weer zijn ronde gedaan en heeft geprobeerd een hoop ellende aan te richten. Hij heeft alles omver gegooid, heeft vieze drollen achtergelaten, van de toiletbril tot aan de deur, en toen hij erachter kwam dat hij het hokje niet kon verlaten is hij snel weer terug het riool ingegaan. Lekker hoor, en heb ik daarvoor een goede vriend opgebeld om te zeggen dat hij voortaan het toilet schoon achter moet laten en dat ik vieze toiletpotten heb gezien in mijn leven, maar dat dit echt alles overtrof. Dat ik nog durfde te denken dat hij het met opzet had gedaan, na een opmerking van mij om alles wel schoon achter te laten. En weet je wat de Roteb zei: ‘we kunnen er helaas niets aan doen, maar zodra u er één ziet kunt u bellen en dan komen we hem vangen’. Alsof een rat op zich laat wachten, die is dan alweer 5 kilometer verderop om andere mensen de schrik aan te jagen. Om mijn frustratie te uiten schreeuw ik de eerst volgende keer dat ik een rat zie heel Ratterdamn bij elkaar.
