Je hebt mensen die het heerlijk vinden om een terrasje te pikken en een hele middag naar mensen te gaan kijken. Ik zelf kan die mening niet delen. Laatst liep ik op straat en werd weer eens aangetikt
De enige plek waar ik wel om me heen kijk is op een drukke kruising in de stad. Misschien kun je het zo zien: ik kijk alleen functioneel om me heen. Naja ok, ik ben er dus mede door zeggen van anderen achter gekomen dat ik iets vaker om me heen zou moeten kijken. Thuis ben ik direct met deze gedachte aan de slag gegaan. Ik heb een paar kussens en gezellige dekentjes voor het raam gelegd, want als ik dan toch mensen ga kijken dan wel in stijl natuurlijk. Op een zaterdagochtend toen ik wakker werd met vette hoofdpijn ben ik er voor het eerst gaan zitten. Ik zag veel mensen van de markt komen. Je herkent de mensen die van de markt komen aan de tassen die ze dragen of door de bloemen die zij in hun hand hebben. Verder kon ik wel uren kijken naar alle mini-mensen die voor mijn appartement op het plein speelden. De eerste keer beviel me zo goed in mijn hoekje dat ik het iets knusser en iets persoonlijker wilde maken, dus legde ik er een paar boeken ,wat tijdschriften en niet te vergeten mijn female-waterpijp neer om wat meer sfeer te geven aan mijn kijkfestijn. Toen ik voor de tweede keer voor het raam ging zitten, zag ik een ruziënd stelletje, ik vroeg me af of het nou zijn of haar schuld was. Waarschijnlijk was het de schuld van het meisje want zij keek wel erg gemeen, vond ik, het eind heb ik niet kunnen meemaken want ze liepen ineens boos weg. De ruzie ging verder achter de muur van de winkels. Ik hoorde hun stemmen nog en ik had bijna de neiging om naar buiten te schreeuwen of ze alsjeblieft een paar meter wilden verplaatsen zodat ik alles kon blijven volgen. Ik had ze niet voor niets een kwartier lang gevolgd, nu wilde ik ook weten hoe het afliep, maar net op dat moment kwamen er alweer een paar parkeerwachters die mijn aandacht trokken. Ze schreven bonnen uit en dat geeft ook best mooie taferelen. Mensen die ineens naar buiten komen gerend en dames die met hun charmes een boete proberen te ontlopen. Nu mijn kijkhoekje zo knus was geworden ging ik er op een avond voor de gezelligheid in zitten, voorzien van een bakje jasmijnthee zat ik daar en mijn oog viel op het raam van de overburen. Ik keek recht het huis van mijn overburen in en het onverwachte wat ik zag was een film voor boven de 18 die ze samen gezellig zaten te kijken met popcorn en alles erop en eraan. Het zag er vertederend uit maar die film verminderde het schattige effect wel een beetje. Een paar weken later keek ik uit gewoonte weer en zag ik daar de overbuurjongen zitten, helemaal alleen. Ik vond het een zielig scenario, het was duidelijk dat hij gedumpt was. Ik kon hem wel een knuffel toewerpen vanuit het raam. Maar ja, kan je een knuffel toewerpen naar iemand die niet weet dat jij weet dat hij daar verdrietig zit te wezen. Ik vond het zo sneu voor mijn buurjongen en keek elke avond wel even naar binnen of hij het nog vol hield en hoeveel blikjes bier erop tafel stonden. Soms zag ik een vriend op de bank zitten maar meestal zat hij met gebogen hoofd voor de tv. Het allerergste wat je kan meemaken als je stiekem naar iemand kijkt is als je ineens oogcontact krijgt. Op een avond keek hij ineens mijn richting op, Ik schrok me rot natuurlijk maar ik bleef hem aankijken en draaide de rollen een beetje om. Ik gaf hem een blik van “wat kijk jij nou, heb ik wat van je aan ofzo”. En verborg mijn hoofd achter een tijdschrift, fieuw daar was ik goed van afgekomen. De volgende keer moest ik misschien een beetje subtieler zijn. Sinds een tijdje is de vriendin van de buurjongen weer terug, ik kijk af en toe of ze nog steeds samen zijn, maar ik hoef niet meer elke avond te kijken hoeveel blikjes bier er op tafel staan. Ik heb besloten om toch maar mezelf te blijven en te accepteren dat ik minder om mij heen kijk dan anderen. Ik heb het nu geprobeerd, maar gemerkt dat bij mij het kijken doorslaat naar gluren, want na een paar maanden bij iemand naar binnen gekeken te hebben, mag je jezelf toch wel officieel een gluurder noemen.