Uitgerust maar nog steeds wat traag van de Praagse admosfeer zet ik mijn eerste wankele stappen op de platte bodem van Holland.
Mijn oren nog dicht en mijn maag wat pijnlijk van het slappe broodje in het vliegtuig. Ik wordt opgehaald door Belle, die mijn auto in de tijd van mijn afwezigheid heeft geleend.
We rijden naar het strand, rustig wandelend en kijkend over de ruime horizon kom ik tot mezelf en vertel over mijn avonturen aan Belle.
We vinden het maar raar dat ik twee uurtjes geleden nog in Praag was en nu weer hier op het Hollandse strand met zijn koude waterige wind. Ik vertel over Igor Luther de beste Praagse camera man waar ik mee zou gaan werken, als het Ministerie van Cultuur ons het geld voor een toekomstig filmproject over Garcia Lorca had toegezegd, maar helaas. In maart hebben we weer een kans. Zo gaat dat in de filmwereld, aldus Jacub Dostal de producer van Golden Dawn. Ik slik en bedenk dat ik toch maar weer mooi alle mooie Praagse bars en feestjes heb bezocht en veel fantastische mensen heb leren kennen. Hoeveel afwijzingen nog te gaan, wordt filmmaken ooit makkelijk?

Array
(
)