Jury,

mensen, gezichten.
Vreemden worden bekenden.
Het licht glanst me tegemoet als goud over barokke gebouwen die doen denken aan Rome.
Iedereen is stil, behalve ik,
die dit wonder van historie gadesla.
Oost en West mixt zich in een mengeling van nostalgie en Mac Donald.
Trams rijden traag voorbij.
De kalme rust van de dag gaat door in de rustige grijze gang van de mensen overdag.
Wat leeft er diep in de ziel van deze mensen?
Ik kan het niet zien.
Ik kan het niet horen.
Gesloten zijn nog steeds vele deuren tot de Praagse ziel!

Array
(
)