Het overvalt je en het grijpt je. Zojuist kwam ik tot het besef wat Koorst met je doet.
Dat er zoveel te beleven valt in Rotterdam! Als inwoner van Utrecht, had ik eigenlijk nooit zo'n positief beeld van Rotterdam. Voor mij was het niet een stad waar je voor je plezier naar toe ging. Kil en onpersoonlijk waren de eerste indrukken.
Nu ben ik voor werk toch aan Rotterdam gebonden. Als journalist rol ik hier van de ene opdracht in de andere en kwam bij toeval in contact met Antenne Rotterdam. Enthousiast geraakt door het enthousiasme van de anderen die hier mee bezig zijn, wil ik hier ook aan bijdragen.
Voor de televisie-uitzendingen van Antenne, ga ik nu portretten maken van de initiatiefnemers van de culturele projecten die wegens Koorts (www.rotterdamheeftkoorts.nl) in Rotterdam komen.
Om een idee te krijgen van wat er allemaal speelt, ben ik om de tafel gaan zitten met Caroline Dielemans, initiatiefnemer van Koorts. Overladen met informatie over zo’n twintig projecten die onder Koorts vallen, moet ik aan de slag. Maar waar begin je? Een muziekproject voor Marokkaanse jongeren, of juist het songfestival voor 50 plussers; in de woonkamer in de theatersstraat of op zoek naar bijzondere routes via De Omweg. Er valt zoveel te beleven, dat het zweet me uitbreekt. Moet ik hier allemaal verslag van doen? Zweet en koude rillingen maar ook vreugde kriebels bouwen een raar soort spanning in me op. En dan weet ik het: ook ik ben bevangen door Koorts.
