Maandag 25 oktober
Benieuwd naar wat mijn bezoek aan het Zwaanshals me deze middag weer zou brengen, zat ik in de tram na te denken of ik nog kleine typisch Turkse producten zou kunnen kopen. Dat zou natuurlijk helemaal mooi zijn: mijn boodschappen combineren met mijn werk.
Ik ben nooit een planner geweest, maar als je het druk hebt heb je nauwelijks een keus. Je kunt kiezen: of alles in het honderd laten lopen, of toch maar steeds weer plannen in je hoofd, in de hoop dat het je een paar minuten per etmaal meer op lijkt te leveren voor ontspannende dingen. Ik belde Rini op. Hij had de hele middag al rondgehangen in het Zwaanshals, op zoek naar mooi beeldmateriaal en interessante verhalen van mensen. We troffen elkaar ergens in het midden. Er was gepland, door Rini. We liepen naar de Notenbar. Als allochtoon moest ik toch even vragen of er met notenbar een bar bedoeld werd. Ja het zou toch kunnen? Direct kwam de vraag in me op waar die naam dan vandaan kwam. Het bleek een winkel met allerlei soorten noten en wat aanverwante producten. Ooh, ik dacht eigenlijk dat ik naar een kroeg zou gaan, niet dat ik dat erg zou vinden, ondanks de Ramadan. Want werk is tenslotte werk. De winkel was zoals alle winkels in de zwaanshals. Netjes, maar niet bijzonder. Wel had het een typisch Turks tintje. Het was dan ook een winkel met een Turkse eigenaar. De ruimte was wel duidelijk groter dan de notenwinkels in Turkije. Eerlijk gezegd is de naam van de beste man me ontschoten. We hebben een leuk gesprek gevoerd, in zijn en mijn taal. Nou wil het feit dat ik niet al te best mijn moeders taal spreek, maar ja... Ik spreek het. De Eigenaar vertelde over de herkomst van de noten, over de klandizie en over het geldprobleem na de komst van de euro. De euro is een regelmatig terugkomend onderwerp, heb ik wel gemerkt. Niet alleen ik merk dus dat mijn koopkracht is gedaald, ook de ondernemers ondervinden dat de mensen minder kunnen kopen voor hetzelfde geld. Als ik even in het typisch Turkse mag blijven. De economie in Turkije is volgens mij nooit echt stabiel geweest. Toen ik 7 was, was een gulden nog 1 lira, maar nu is een euro 1,6 miljoen (dagwaarde??), ik hoop dat ik ooit kan zeggen: Ik begon met een euro en nu 21 jaar later heb ik bijna een miljoen meer. Ja, als we zulke praktijken in Nederland mee zouden maken, dan zou het een trieste bedoening worden hier. Maar wees op je hoede, want of de economische situatie in Nederland de goede of de slechte kant op gaat, het begint toch een beetje op de situatie in Turkije te lijken, en dat is scarrrry.
