j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Camino in Lantaren/Venster
Deze dansvoorstelling zou over het leven moeten gaan en de veranderingen die een mens op zijn pad tegenkomt. Nu heb ik dat er niet in kunnen herkennen. Wel zag ik drie mooie vrouwenlichamen in steeds weer andere scenes verwikkeld begeleid door uiteenlopende spaanse muziek. Enige opbouw is mij ontgaan.
Vreemd is dat met dans. Ze vertellen je er vantevoren een heel verhaal bij, maar dat verhaal wordt niet altijd even letterlijk gedanst. Wanneer dat dus in mindere mate het geval is, zul je wat meer zelf aan de slag moeten. Aan de slag met je ingevingen, je fantasie en je waarnemingsvermogen. Je kunt er zelf een verhaal van maken. Je kunt van details genieten. Je kunt je laten bevangen door de energie. Kortom: laat de dansers het fysieke werk doen, dan doe jij het mentale.
Zo was het dus ook met de voorstelling Camino, die ik afgelopen donderdag in Lantaren/Venster heb gezien.