Tot nu toe is het zo dat het strafblad van iemand die in aanvaring is gekomen met Justitie wegens gerotzooi in de boekhouding ten eigen bate, het stiekem spekken van een geheime rekening in het buitenland en zelfs witwassen leliewit bleef. Dat is voor de witte boord in kwestie niet van belang ontbloot omdat je graag verder wil met je business en nieuwe cliëntèle en/of de banken gaan nu eenmaal liever in zee met als kosher te boek staande lieden dan met door Justitie gebrandmerkte slechterikken.

Neem nu bijvoorbeeld het geval Endstra. In de eerste helft van de jaren negentig kwam hij met Justitie een schikking overeen voor zijn min of meer vermeend gebleven aandeel aan de grootste xtc-operatie die wij in Nederland ooit hebben gekend. Inclusief moord en doodslag. Endstra is na dit gebeuren even vrolijk maar wel wat voorzichtiger verder gegaan met zaken doen en is in de loop der jaren ondanks vele geruchten één van de grootste Nederlandse vastgoedhandelaren geworden. Mede dankzij de haast in de rij staande banken. Neem bijvoorbeeld Endstra’s gefaseerde verovering van het World Fashion Center in Amsterdam en de consolidering ervan. Bij de financiering van de zogenaamde derde toren van het gebouw schoot de regelmatig bij Endstra’s operaties betrokken Deutsche Pfandbriefanstalt ofwel Depfa Bank te hulp en bij het beheer van de derde toren wist de omstreden vastgoedhandelaar zich te verzekeren van de assistentie van de ING. Over de rol van het Bouwfonds, een dochter van de ABN/AMRO, regelmatig het nodige in de pers geëtaleerd en zo zijn er nog wel een paar andere financiële instellingen te noemen die met Willem in zee zijn gegaan. En dat niet altijd even graag naar buiten gebracht zien worden.

Stel dat John Mieremet, een van Klaas Bruinsma’s laatste Mohikanen, gelijk heeft en dat alleen al John’s vriendin 50 miljoen tegoed heeft van vastgoedbelegger Willem Endstra. Wat heeft die laatste dan gedaan met het geld? Weggemaakt? Niet waarschijnlijk. Via een listige constructie witgewassen en belegd? Heel wat waarschijnlijker. Nou zijn er nogal wat mogelijkheden op dat terrein. Je stort bijvoorbeeld het avontuurlijk verdiende geld op een rekening bij een bank in een land met een solide bankgeheim. Luxemburg of zo. Je krijgt dan van die bank een letter of credit en daarmee kan je dan in eigen land of bij de buurtjes in euroland weer een leuk wit krediet of een wit hypotheekje loswrikken. Een andere mogelijkheid is om een avontuurlijk verdiend bedragje te storten bij een al bestaande firma in Verweggistan. Die firma leent dat bedrag dan weer aan jou uit tegen minimale voorwaarden en zonder onderpand. En jij belegt het vervolgens weer in Nederland of bij een Europese buur. Ook een aardige mogelijkheid biedt het stichten van een onderneming in Verweggistan en die dan onderbrengen in een trust in Uithetzichtland. Vervolgens opent de betrokken onderneming dan een bankrekening in zeg maar weer Luxemburg. Daarop wordt avontuurlijk geld gestort en de onderneming belegt die poen bij ons of in een ander euroland.
Op welke manier dan ook, zeker is dat bij alle transacties waarbij grijs of zwart geld gewitteld wordt banken een grote rol spelen. De vraag is uiteraard of die banken weten waar het geld vandaan komt. Het kùnnen weten. Of er gewoon schijt aan hebben. Onder het motto geld stinkt niet. Eén blik op bijvoorbeeld de site van De Morgenster is voldoende om te weten dat in wezen alle banken profiteren van de handel in drugs en andere omstreden commodities. En dan hoeven ze echt geen BCCI te heten maar gewoon ABN/AMRO, Citibank, Banesto, ING, Crédit Lyonnais, Depfa, Bank of New York en noem maar op.

Stay Tuned !