Een van zijn gesprekspartners bij het Chinese galgenmaal in Amstelveen was de 36-jarige botenhandelaar Robert ter Haak, die zwaargewond in het ziekenhuis belandde. Wie een beetje thuis is op het internet vindt al snel de onderneming Ter Haak International op het adres Kennemer Boulevard 738 in IJmuiden. Een botenhandel die onderandere de luxe motorjachten en speedboten van het merk Sunseeker importeert. Even verderop aan diezelfde boulevard op nummer 540 is een van de paradepaardjes van Willem Endstra gevestigd: Seaport IJmuiden. Een marina waartoe ooit zoals wij in de vorige aflevering van deze serie meldden de eerste stap is gezet door het trio Willem Smit, René Coltof en Minne Endstra, de vader van Willem. En laat deze onderneming nou ook die Britse speedboten importeren. Nou zegt dat net niks. Maar uit een officieel document uit een politiedossier dat betrekking heeft op een recherche-onderzoek naar Endstra’s activiteiten blijkt dat een deelproject daarvan is gefocust op ene Ter Haak. Achter diens naam staat tussen twee haakjes vermeld: Speed, Slagwerk. Mogelijk de namen van een stel snuffeloperaties van politiezijde, waarbij die van Speed best zou kunnen duiden op een bekend opwekkend middel. Maar ook op voornoemde speedboten. Speculatief? Zeker. Maar in het gigantische conflict dat aan de elimineringsgolf binnen het wereldje van de Amsterdamse misdaad ten grondslag ligt gaat het om de poen. En het speculeren ermee.

Het ruwe overlijden van Lilo Lauricella in november 2002 in de Venezolaanse hoofdstad Caracas leverde destijds flink wat stof op. De op Vanessa-wijze onherkenbaar gemaakte Italiaan was de boekhouder van de Siciliaanse mafiafamilie rond Nitto Santapaola en beheerde daarnaast namens deze Don onderandere een aantal video- en gokondernemingen in Zuid-Amerika, een internationale handel in schroot en ingeblikte vruchten, hier en daar wat vastgoed en een cokelijntje tussen Colombia en Nederland. Zoals gemeld was bij de witwas van niet geheel verklaarbare inkomsten de in Utrecht gevestigde Homich Holding betrokken en mede daarom werd de dood van Lilo interessant voor ons medelanders. Maar er is meer. Uitvalsbasis voor zijn activiteiten was het Franse eilandje Cavallo (tussen Corsica en Sardinië in) dat vanaf 1988 geheel onder controle van Lauricella’s onderneming Codil stond. Toen zowel de Franse als Italiaanse Justitie hem wat nauwkeuriger gingen volgen deed hij zijn belangen over aan een associé afkomstig uit Corsicaans-nationalistische kringen. In de loop der jaren groeide Cavallo dankzij zijn prachtige natuurlijke haven, zijn eigen vliegveldje en de inspanningen van Lilo uit tot een draaischijf van de internationale drugs- en wapenhandel. Op het oog hadden de vrij frequente bezoeken die Silvio Berlusconi, de stille partner van zijn met het Nederlandse vastgoedkoppel Endstra/Hummel samenwerkende broer Paolo, aan het eiland bracht daar niks mee te maken. Hij ontmoette namelijk bij die gelegenheden de daar vaak vertoevende prins Victor Emanuel. De zoon van de laatste Italiaanse koning, wiens verbanning onlangs werd opgeheven. Maar zowel Berlusconi als de prins maakten indertijd wel deel uit van Licio Gelli’s Loge P2 (respectievelijk onder nummer 1816 en 1621). En dat was om de donder geen gezelligheidsvereniging. O ja, voor we het vergeten: het zeiljacht van Klaas Hummel bevoer van tijd tot tijd ook wel eens deze wateren. Maar waarschijnlijk gewoon omdat Klaas het daar zo mooi vond.

Follow the money
Het is misschien niet opgevallen maar we zijn nogal nieuwsgierig naar de zakelijke connecties van "onderwereldbankier" Willem Endstra. Daarbij volgen wij het aloude adagium "follow the money". En dan kom je vanzelf bij de banken terecht en een daarvan is de ING. De bank kofferde o.a met Willem in het Amsterdamse World Fashion Center. Omdat we nog wat meer noten op onze zang hadden dan die uit de sonatine "Mieremet’s worst nightmare" besloten wij eind december 2003 ons maar eens met een paar onschuldige vraagjes tot de afdeling vastgoedontwikkeling te wenden. In casu de heer Paul Trip, een van de opperhoofden van die afdeling. Die vraagjes luidden:

"a) In recente publicaties wordt gerept over zakelijke relaties tussen de ING en de omstreden zakenman Willem Endstra. Ging het daarbij om een eenmalige kwestie of is er sprake van meerdere gezamenlijk activiteiten?
b) Tijdens het onderzoek naar de bouwfraude zijn herhaaldelijk vragen gesteld over de speciale banden die sommige betrokken bedrijven met de ING onderhouden. Om een voorbeeld te noemen BAM/HBG, waarvan uw bank een kwart van de aandelen bezit. Was uw bank van de manipulaties van de ondernemingen in kwestie op de hoogte? Is uw bank daarover wellicht 'entre nous' aan de tand gevoeld?
c) Is het juist dat uw bank zich alleen in de bouwwereld manifesteert via bedrijven waarin zij een belang heeft? En heeft dat geen kwalijke gevolgen voor de particuliere aandeelhouders?
d) Heeft de overeenkomst met de gemeente Amsterdam betreffende het zogenaamde Shell-terrein inmiddels zijn beslag gekregen? Zo ja, kunt u ons dan zeggen wanneer dat heuglijke feit zich heeft voorgedaan en tegen welk bedrag? Zo nee, voor wanneer staat de overdracht dan gepland?"
Nou, dat leek ons toch niet al te moeilijk te beantwoorden. Maar nee hoor, na een maand nog niks. En zo lang kan een ski-vakantie toch niet duren. Maar wat lazen wij niet veel later in de kwaliteitskrant NRC? Dat de ING van plan zou zijn haar belangen in vastgoedfondsen terug te krikken. Zou dat nou komen door dat briefje?

Een vraag tot besluit voor een leuke weekendpuzzle: Waarom wilde Mieremet zijn geld terug van Endstra? Speculeert u er maar lustig op los.

Stay tuned

Source : www.stelling.nl