j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Waarom lukt het dan toch niet om goede cappuccino te maken? Alles wat je hoeft te weten is dat die bestaat uit gelijke delen kwalitatief goede espressokoffie, melk en schuim. Het schuim moet bovendien mooi wit en compact zijn zodat het niet snel inzakt en mag geen zichtbare belletjes bevatten. En wat echt uit den boze is, is cacao. Dat hoort niet op een echte cappuccino en smaakt er niet op. Maar de praktijk leert dat hoe harder de klap met de cacaostrooier, hoe tevredener het bedienend personeel. Door die grote hoeveelheid cacao (of, erger nog, cacaofantasie) zakt het toch al slechte schuim in, wat het resultaat bepaald afstotelijk maakt.
Lange tijd heb ik de inferieure cappuccino’s lijdzaam geaccepteerd, hoewel mijn bestelling altijd vergezeld ging van een duidelijk: ‘zónder cacao’. Omdat het automatisme echter sterker is dan het geheugen, moest ik de bruine smurrie alsnog telkens van mijn Italiaanse bakje leut scheppen.
Ik heb het een tijdje geprobeerd met een eigen, creatieve, inbreng. Ik vroeg dan of de espresso wat sterker gezet kon worden, of er wat meer koffie in kon, dan wel minder melk, of dat de cappuccinokop kon worden vervangen door een gewone kop. Zodat er minder melk in zou passen, begrijpt u? Het resultaat was zelden bevredigend. Dus heb ik het opgegeven en bestel ik voortaan uit pure zelfbescherming uitsluitend nog ‘gewone koffie’, met een los melkkuipje ernaast.
Het goede nieuws is dat er enkele plekken in de stad zijn waar men weet van de hoed en de rand. De Urban Espresso Bar, aan de Botersloot, is er zo een. Hoewel daar de hoeveelheid schuim soms weer overheerst, en je je koffie sneller op hebt dan je lief is. Ook bij restaurant Wijn of water aan de Lloydpier durf ik gerust om een cappuccino te vragen. Maar ‘the real thing’ moet je toch eigenlijk aan de Italianen overlaten. Zoals ijssalon Venezia aan de Oude Binnenweg. Daar serveert men de echte cappuccino, die helaas zeldzaam is.
Rini Biemans | 27 augustus 2008Leuk Anna, dit soort consumenteninfo over Rotterdam en omgeving. Ik bestel 's ochtends altijd cappucino en 's middags espresso. Eerlijk gezegd drink ik het zonder werkelijk te proeven realiseer ik me nu. Ik zal er eens op gaan letten, gedachteloos koffie slurpen is toch geen leven ! |
Oscar Langerak | 28 augustus 2008Dat tentje tegenover de ingang van de V&D heeft volgens mij ook wel lekkere cappuchino's. |