Ik fiets terug richting de Schie, waar ik een lief huisje met een bordje ‘Honing te koop’ passeer, ga almaar rechtdoor, helemaal tot aan Schiedam waar ik Midden-Delflandroute 7 volg, kom langs eindeloze stukken groen met kalm grazende paardjes, zachtjes loeiende koetjes, mekkerende geitjes, een aandachtig vissende reiger, badderende kauwtjes, sierlijk zwevende libelles, boomgaarden vol blozende appeltjes (‘pluk me, pluk me’), jagende poesjes en hier en daar, als teken van menselijke aanwezigheid, pittoreske boerderijtjes en indrukwekkende landhuizen.

Als ik weer richting huis fiets, kan ik het niet laten op de Delftweg nummer 182 nog even het schitterende landgoed De Tempel binnen te gaan (alleen in de weekenden en op feestdagen opengesteld voor publiek). Het gebouw heeft een vorstelijke uitstraling en heeft samen met de beelden van het vijvertje in de voortuin misschien wel model gestaan voor een schilderij van Carel Willink.

En net als de vorige keer dat ik er was verwonder ik me over de diversiteit aan bomen en planten, waarvan sommige vol vlinders, de verschillend vormgegeven bruggetjes met de vijvertjes vol waterlelies, en de vele verborgen hoekjes en zitplekjes van deze bijzondere tuinen. Over het hele complex klinken veelsoortige vogelgeluiden. Wist u dat De Tempel ook een vleermuisreservaat is? Verspreid langs de noordrand hangen de karakteristieke hokken, met aan de onderkant een schottensysteem als ingang om de binnenkant overdag donker te houden. Natuurlijk kunnen de diertjes zich boven in het hok ondersteboven vastgrijpen om te slapen. Slechts het geruis van het verkeer op de achtergrond doet me eraan herinneren dat ik me op een steenworp afstand van de grote stad bevind.