We konden wat nieuws verwachten. De dansgroep T.R.A.S.H. was voortgekomen uit de Tilburgse rockscene. En het rockte behoorlijk. Niet alleen muzikaal.
We zagen bij aanvang een heel minimaal decor. Witte muren met ondiepe nissen waar zomaar iemand uit tevoorschijn zou kunnen komen. Een vrouwfiguur komt tevoorschijn. Maakt rare geluiden. Dat ze verdriet heeft, is wel duidelijk. Dit stuk drijft op emotie. Je hoeft niks proberen te begrijpen. De dansuitbarstingen en de daaraan voorafgaande verbale veeltalige intermezzo's zeggen genoeg. Klassiek begeleid door een viool, cello en bijpassende zanger, voegt het meer schoonheid toe aan de rauwe dans in dit spektakelstuk.
Je kijkt je ogen uit en voelt mee.