Na een heerlijke warme nacht stap ik meer dan uitgerust uit mijn bed. Op weg naar mijn ontbijt zet ik de radio aan. Ik ben benieuwd naar de nieuwsberichten, met name naar de resultaten van de stemming voor de keuze voor de nieuwe Amerikaanse president . Het geluid staat nog hard na het gebruik van het medium van de avond ervoor. De geluiden uit de boxen klinken hard in mijn oren. Een uitzinnig publiek schreeuwt de naam van McCain. Even later ondersteunt een radioreporter het verhaal door te vertellen dat de vrouw van McCain, Linda, vermoeid en met tranen in haar ogen het woord neemt. Ik ben overdonderd. Het kan toch niet zo zijn dat er weer een republikein de strijd heeft gewonnen!

Ik ben te laat in het item gestapt om duidelijkheid te krijgen wat de waarde en plaats van dit bericht is in het totaal. Ik merk dat ik het bericht niet als waar wil accepteren, ik ben teleurgesteld. De gedachten die in mij opkomen zijn; ‘niet nog een keer’, ‘hoe is het mogelijk’ en ‘wat beweegt het Amerikaanse publiek om telkens de andere kandidaat te kiezen’.

Ik kan me tegelijkertijd niet voorstellen dat de stemmen al geteld zijn en als ze al geteld zijn dat de stemmen wellicht net als acht jaar geleden gemanipuleerd zijn. Ik wil het bericht niet serieus nemen en wacht op volgende berichtgeving.

Binnen een kwartier volgen nieuwe berichten. Ze zijn allebei nog in de race. De stemmen zijn nog niet geteld. Het vorige bericht was slechts een compilatie en tegelijk een weergave van de aankomst van McCain in zijn thuisstaat Arizona. Ik ben opgelucht. Er is nog een kans dat de door mij gewenste kandidaat gekozen wordt.

Terwijl ik koffie zet, merk ik dat ik verrast ben door mijn eigen gevoelens. Ik heb de verkiezingen in Amerika slechts zijdelings gevolgd en merk dat mijn hoop voor een nieuwe stap in de juiste richting voor de wereld, een nieuwe elan, verbonden is aan de keuze voor Obama. De teleurstelling die ik ervaar bij een keuze voor McCain, is verbonden aan de teleurstelling die ik al langer ervaar voor de keuzes die de laatste tijd gemaakt worden in de Nederlandse politiek. Weinig visionair, vernieuwend, verrassend. De veelheid aan beleidskeuze die geënt zijn op vals sentiment en de waan van de dag. De herhaalde behoefte om terug willen naar het verleden, geen kansen en mogelijkheden zien in wat zich aandient in de hedendaagse samenleving. Mijn teleurstelling over de hedendaagse Nederlandse politiek projecteert zich in de keuze van het Amerikaanse volk voor McCain.

Met gemengde gevoelens stap ik mijn dag in. Ik merk dat ik iets wil doen met wat ik net ervaren heb. Ik wil mijn stem laten horen over waar ik voor sta, wat ik wil en hoe dat zou kunnen. Het schrijven van een column is een eerste stap op weg naar nieuw elan in mijn eigen leven en leefomgeving.