Een dorp voor de deur van de Shell-raffinaderijen, waarom wil je daar in hemelsnaam wonen? Een vraag die eigenlijk bij het uitlopen van het metrostation al werd beantwoord. Omdat het dorp in kwestie, Pernis, er eigenlijk heel leefbaar uitziet. Als een oase binnen de stinkende industrie die het omringt. Voldoende groen, speelvoorzieningen voor de kids, en in een zucht ben je met het openbaar vervoer in de Rotterdamse binnenstad.  Maar met de komst van de nieuwe Maasvlakte staat Pernis een hoop nieuwe uitdagingen te wachten. Denk alleen al aan de enorme toename aan wegverkeer over de A15 en de A4, de twee snelwegen langs het dorp lopen. Daarbij wil Pernis graag de grens van vijfduizend inwoners overschrijden, maar is bouwen niet overal meer mogelijk door de verslechterde luchtkwaliteit in een aantal gebieden.

Gelukkig denken de Pernissenaren niet in problemen, maar in oplossingen. Zo is er een ambitieus plan ontwikkeld in samenwerking met studenten van de Hogeschool Rotterdam en ingenieur Lazlo Vakar om een groot stuk van de snelweg naast Pernis te overkappen om zo voor een verbetering te zorgen in de luchtkwaliteit en geluidshinder. Daarbij zou de overkapping ook een dubbelfunctie moeten krijgen, bijvoorbeeld met zonnepanelen op het dak of zelfs recreatiegebied. Maar aan dit project, de duurzame weg genaamd, hangt een stevig prijskaartje. Tussen de 60 en de 200 miljoen euro. De vraag rijst of de gemeente Rotterdam wil investeren in een dorp waarvan men bij de annexatie, volgend jaar 75 jaar geleden, in eerste instantie gewoon industriegebied voor ogen had. Volgens wijkraadvoorzitter Cor van der Kemp is er tot op heden nog sprake van een goede overlegsituatie met de gemeente Rotterdam. Pernis ziet volgens hem de voordelen van een tweede Maasvlakte voor de regionale economie, en gaat daarom dus niet met de hakken in het zand staan. De bezwaarprocedure tegen de aanleg ervan heeft men dan ook ingetrokken. Maar de gemeente Rotterdam dient wel mee te denken in termen van oplossingen.  

De gesprekken spitsen zich volgens Van der Kemp toe op drie zaken: intensivering van wegverkeer, scheepvaartverkeer en industrie. Al deze zaken brengen extra vervuiling met zich mee. Op het gebied van de scheepvaart ziet de wijkraadvoorzitter veel in het idee om de schepen vanaf de kade te voorzien in walstroom, zodat ze voor hun energievoorzieningen niet hun dieselmotoren hoeven te laten draaien.  Wat betreft de industrie zal de Pernissenaar toch altijd op zijn hoede moeten zijn voor calamiteiten. Van der Kemp heeft ze als kind zelf nog meegemaakt, ontploffingen waarbij opslagstands in de fik vlogen. “Je weet dat je in een gebied met industrie woont, waar iets in fout kan gaan.” Dat maakt volgens hem ook deel uit van het imago wat Pernis heeft: vies, smerig en gevaarlijk. Terwijl het toch zo’n groen dorp is. Van der Kemp herkent daarom ook onze verbazing bij aankomst in Pernis, of het ‘wow-effect’ zoals hij het noemt. “En als wij de plannen waar we nu mee bezig zijn ook weten te realiseren dan is er voor Pernis ook in de eenentwintigste eeuw gewoon een goede plek.”