j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Rini Biemans van Antenne Rotterdam had de straat ons aanbevolen. Hij kent die vanwege de geveltuinprojecten die hij organiseert; bewoners van voortuinloze straten krijgen planten en samen met vrijwilligers van de stichting Creatief Beheer, waar Rini ook de drijvende kracht achter is, worden de tuintjes aangelegd.
We besloten om er blanco heen te gaan, dus we verzamelden geen andere informatie dan die om er te komen. Het is bijzonder om een straat in gedachten te nemen, te bekijken waar deze ligt en ‘m dan te bezoeken om te zien of die geschikt is voor onze opdracht voor het practicum civiele journalistiek. We wisten niet wat we moesten verwachten. Straat in een Vogelaarwijk klinkt niet al te aantrekkelijk. Hoe zou de sfeer er zijn? Hoe zouden de mensen zijn? Zouden we er welkom zijn? Deze gedachten hielden ons een weinig bezig.
De Odastraat is een straat met 22 nieuwbouwhuizen. Er zijn geen voortuinen waardoor de huizen meteen aan de stoep staan. Het enige groen zijn de één-tegelbrede geveltuintjes. Overliggende bebouwing vormt een poort over de straat heen. Op een muur is een kunstwerk met daarop stedennamen uit heel de wereld als een kinderlijke wereldkaart. De huizen zien er netjes uit. Dichte vitrage, open gordijnen of luxaflex. Kitcherige beeldjes, sierlijke vazen en rommeltjes geven elk raam een eigen identiteit.
Ergens staat een raam open. De vitrage wappert naar buiten. Er ligt enorm veel troep op straat. Onder één auto ligt het meeste opgehoopt. Het valt ook op dat de toegang tot de achtertuinen stevig beveiligd is, met een ijzeren hekwerk, een rij van ijzeren punten daarboven en alsof dat nog niet genoeg afschrikt, nog een bordje met: verboden toegang. In de straat wast een man zijn grijze busje. Zijn drie kinderen spelen op de stoep. We spreken hem aan, hij verwijst ons naar zijn vrouw die in de deuropening staat. Ze hebben het hier wel naar hun zin, zeggen ze.We maken een omtrekkend rondje om de straat. Een plein, een ingang naar een school, nog meer straten. We doen het. Kijken of dit kleine straatje zijn geheimen prijs wil geven voor ons project. Van de straat en de bewoners willen we een portret maken. Dit straatje wordt de komende maanden ons werkterrein. Het wordt onze Odastraat.