Sommige mensen liepen in een grote boog om ons heen, anderen hadden geen zin of tijd en gelukkig ook veel mensen die het niet erg vonden om mee te werken en gefilmd te worden. Zowel jong als oud hebben we kunnen interviewen,  soms moesten we lachen en soms waren we stomverbaasd. Aan het uiterlijk kun je niet zien of iemand lukraak iets zal roepen of dat hij/zij iets nuttigs zegt. Je weet het niet en daarom hebben we zoveel mogelijk mensen aangesproken. Een zwangere vrouw bijvoorbeeld of heel jonge meiden, een jongen met een grote koptelefoon en een man in een fluoriserend groen/geel jasje, een jurist en een Turks Koerdische man. Het was voor mij de eerste keer dat ik met een cameraman op pad ging en dat maakte het voor mij nog leuker en spannender.  

Om enkele momenten heb ik geweldig kunnen lachen, bijvoorbeeld de man in het fluoriserend jasje. Niet om hij eruit zag natuurlijk, maar om zijn antwoord. Ik vroeg of hij wilde meewerken en hij stemde toe. Ik vroeg of hij mij kon vertellen wat integratie volgens hem was en zijn antwoord loog er niet om. Integratie is helemaal niets. Ja, wat kun je hem dan nog meer vragen? Ik had hem kunnen vragen waarom hij dit vond, maar de meeste mensen leven gewoon hun leven. Denken niet na over integratie en willen dit ook eigenlijk helemaal niet doen.
Een ander moment waarbij de lach erin schoot was toen ik op de Lijnbaan een jongen en twee meisjes van ongeveer dertien jaar vroeg of we ze mochten filmen.
Ik begon met de vraag “Wat is integratie” en zij antwoordde toen: “winkelen.”
Uiteraard hebben we doorgevraagd en hadden ze wel enigszins een visie/beeld erover, maar het was zo mooi. Drie jongeren en alle drie een andere culturele achtergrond, die op de Lijnbaan staan en ineens geconfronteerd worden met iets waar ze eigenlijk nooit mee bezig zijn.  Ik vind voor dit project belangrijk dat we (jong en oud) nadenken over integratie, maar dan vooral nadenken over de vraag hoe we elkaar kunnen helpen.

Ik hoop de komend(e) maanden/jaar mooie verhalen te kunnen verzamelen over integratie. We beginnen deze week met de antwoorden van leerlingen van Lucia Petrus Mavo.

Karim Khaoiri