3^e ronde… Laris is inmiddels minstens 4 keer als een dolle naar het toilet gerend en zit er als een zielig zoutzakje bij… De link dat het waarschijnlijk aan de garnalensoep lag hebben we inmiddels gelegd en we halen de serveerster erbij. We leggen de situatie even uit en vragen om een glas water. De serveerster brengt alleen onnozel uit “Owh, wat raar.” en gaat een glas water halen. Okay, die heeft de bushalte Klantvriendelijkheid duidelijk gemist. Larissa neemt amper een slokje water en rent met een vertrokken gezicht voor de zoveelste keer naar de wc. Ooookay, nou is het genoeg! We halen de serveerster er weer bij en leggen de situatie wéér uit en wéér kraamt ze alleen “Owh, wat raar” uit. “Hoe weet je dan dat het aan de garnalensoep ligt?” “Heeft ze geen alcohol op?” (DOMBO! Jij serveert ons toch? Er staat toch verdomme alleen APPELSAP en ICE TEA op tafel??!) “Je kan toch niet weten of het aan de soep ligt?” NOU, mevrouw (owjeej, geduld van Shaina en Mona daalt naar het nul-punt…) Omdat ze precies na die soep zich ziek begon te voelen misschien, (slimmerd)??! Ik weet niet of u het opgemerkt heeft maar ze is al minstens 10 keer naar de wc gerend!!! Na een fikse discussie met de  “hoe weet je dan dat het aan de garnalensoep ligt”-serveerster die ook nog is zegt dat Larissa gewoon de volle pond moet betalen terwijl de garnalensoep haar eerste gerecht was én er al weer uit lag, werd het tijd om de manager erbij te halen. Larissa ligt inmiddels te creperen  van de pijn, poepjes en pufjes. De manager kwam net op tijd want de sushi stond echt op het punt om door die hele toko te vliegen (schuldig: Shaina en Mona, whoehoeee go grils haha). Zogenaamde manager (net 20) zegt: okay, ze hoeft dan alleen lunch te betalen: € 17,50 i.p.v. € 22.20 maar wel ook haar drankjes! WHAT. THE. FUCK.?! Nu begonnen ook onze buren zich ermee te bemoeien, aangzien die ook mochten aanschouwen dat Larissa zo’n 12 keer hals over de kop naar de wc was gerend en elke keer woorden als ‘poep’, ‘kak’ (tetterde Mona haarfijntjes door de zaak) en ‘kots’ opvingen. Nu kreeg de “manager” het toch wel benauwd en haalde toch maar Larissa der eten van onze rekening, haar drankjes liet hij staan. Pshh, hoé gierig en onprofessioneel... Hij bood dan wel aan om iemand haar naar het ziekenhuis te laten brengen. Goh, echt? Lichtpuntje.

Larissa en ik dus naar het ziekenhuis. De man die ons bracht was voor de Sumo-verandering erg begripvol. Daarom vergaf ik het hem ook dattie zeker 10 kilometer had omgereden naar het ziekenhuis. Ik legde ook uit dat dit in ieder restaurant had kunnen gebeuren en dat de rest wél super lekker had gegeten, maar dat we boos waren over de manier hoe we behandeld werden. En aangezien we bijna allemaal in de horeca werken wisten we dus hoe het wél hoorde: klant is koning! En al helemaal een klant die uit alle gaten leeg loopt door JULLIE garnaal. Maar goed. Deze aardige Sumo-man verdiende het niet om als klaagmuur te functioneren. Aangekomen rende Larissa natuurlijk gelijk naar de wc. Ik informeren bij de balie. Man van Sumo nog steeds bij ons. Droogklootje achter de balie zegt dat Laris het zelf gewoon even moet uitleggen. Ik zeg: okay, doet ze. Zodra ze uitgekotst- en poept is oké. Laris terug van wc, waarschuwt nog even dat ik béter niet naar de wc kan gaan haha, sarcasme is onverwoestbaar. *Heel veel scheldwoorden* een overvolle wachtkamer! Can it get any worse?? Man van Sumo nog steeds bij ons. Toont z’n medeleven en wil blijven. Ik stuur em naar huis ‘hij kan toch vrij weinig doen’. Hij geeft geld voor de taxi, ondanks dat ik zeg dat we waarschijnlijk opgehaald worden. Kijk, fijne collegaatjes van aardige Sumo-man, dáár kunnen jullie wat van leren! Ik zwaai de enigste aardige Sumo-man uit en opeens ligt Laris half op de grond, tranen met tuiten van de pijntjes en poepjes. Owjeej! Droogklootje van de balie schrikt gelukkig ook en voordat ik het weet rijd ik Laris in een rolstoel de dokterskamer in. Schoenen uit, jas uit en op de bank liggen. Dokter zoekt pen, kan die niet vinden dus we moeten verhuizen. Schoenen aan etc. etc. Laris zet spontaan grote ogen op en vliegt naar de wasbak “bleuuuughhhh” weer een lading. “Hey, kijk, garnaaltjes, zie je nou wel!” zeg ik terwijl ik Laris der haartjes vast houdt en m’n neus alle kanten probeer op te draaien behalve richting de wasbak. Dokter roept nog even fijntjes vanuit zijn kamer of ze niet in zíjn kamer kan spugen want dan kan hij het beter zien. Ja. Tuurlijk. Doet ze even. Pfff... are you kidding? Om een lang verhaal kort te maken (haha), het was geen voedselvergifteging want dat duurt dagen voordat die bacteriën zich ontplooien, maar een garnaal kan wel acuut bacteriën uitslaan die zich razendsnel uitbreiden. Ha! Dus toch die pokkegarnaal! Genoteerd “hoe weet je dan dat het aan de garnalensoep lag”-serveerster??

Al met al was het een ontzettend gezellig avondje en hebben we natuurlijk de grootste lol gehad, as usual J. En aangezien Sumo alleen Zwarte sesamzaad ijs had en Groene thee ijs, wilde ik echt zoooooooo graag een Mac Flurry Rollo halen maar dat plan viel natuurlijk in duigen toen Larissa die vervloekte garnaal naar binnen had gewerkt. Maar, ik ben de moeilijkste niet, dus die wil ik dan een keer thuis bezorgd krijgen meiden, kunnen we gelijk de Gossip Girls DVD-box opzetten  ;-)

Note:
Zoals je kan lezen in Larissa's comment bleek ze al een buikrgiep te hebben... Was dus wel handig geweest als we dat van te voren hadden geweten want dan was deze drama ons waarschijnlijk gespaard gebleven. Maar een feit blijft dat die garnaal verkeerd was gevallen en ze dus erg ziek werd binnen een uur, en Sumo ons op dat moment nou niet bepaald klantvriendelijk heeft behandeld (op de aardige Sumo-man na). Komt er dus op neer dat het eten écht heerlijk was maar de klantenservice... oordeel zelf maar!