Daar aangekomen kwam ik er achter dat mijn OV-chipkaart natuurlijk niet geldig is in het weekend. Vluchtig zocht ik naar zo’n apparaat waar je de chipkaart kan opwaarderen. Ik had geen idee hoe ik mijn chipkaart moest opladen, en keek wat verward op het opwaardeer apparaat. Gelukkig was ik niet de enige die er de ballen van snapte. Vijf lotgenoten zagen op hun beeldscherm water branden. Na wat gepruts en gedruk op de 496 verschillende knopjes was ik er in geslaagd om wat geld op mijn chipkaart te zetten. Ik klom de trap op naar het perron en kon nog net de juiste metro te pakken krijgen.  Eenmaal aangekomen op metrostation Eendrachtsplein wist ik niet precies waar ik het kon vinden. Ik sprak een voorbijganger aan en vroeg waar Lantaren/Venster zich verscholen had. De man vertelde dat het op de Gouvernestraat te vinden was en wees mij de desbetreffende straat aan. Een maal gearriveerd verbaasde ik me over de locatie. Het theater leek wat weggestopt in een woonbuurt waar je niet zomaar een theater zou zoeken.

Ik keek gauw op mijn horloge. Gelukkig! Ik had het gehaald. Eenmaal voorzien van een kaartje liep ik naar zaal 1. De zaal was voorzien van de traditionele bioscoopstoelen, maar ook gemakkelijke fauteuils en zitbanken. Dit gaf een hele leuke sfeer. Eenmaal gesetteld in een lekkere ruime stoel constateerde ik dat er maar een paar mensen naar de film kwamen kijken. Ahh…. eindelijk, de film begint.

Deze Nederlandstalige Thrillerdrama gaat over Stella (Maartje Remmers). Zij is een jonge dame met een tweedehands caravanhandel. Zij heeft een relatie met Jur (Gavier Guzman) die uitgezonden wordt naar Uruzgan als militair net als haar jongere broer Twan (Teun Kuilboer) en vrienden Gees (Juda Goslinga), Dani (micha Hulshof) en Sander (Thijs Römer). Regelmatig stuurt Jur een filmpje op naar Nederland om te laten zien hoe het met ze gaat. Op een dag krijgt Stella het tragische nieuws dat haar broertje (Twan) is omgekomen door een bermbom in Uruzgan. Niet veel later keren de andere jongens terug uit Uruzgan en rouwen om het verlies van deze vriend. Iedereen pakt zijn leven weer op, maar Jur heeft hier meer moeite mee. Hij krijgt last van PTSS (Posttraumatische Stress Stoornis). Jur vindt geen aansluiting meer met zijn oude leven en een raakt in een dieper dal.  Na enige tijd worden de jongens gehuldigd voor hun bijdrage in Uruzgan. Jur die nog steeds getraumatiseerd is krijgt tijdens deze huldiging een conflict met Sander. De situatie loopt zover uit de hand dat Jur Sander neerschiet en daarna zichzelf doodschiet. Stella ziet in dat er meer aan de hand is geweest tussen de jongens in Uruzgan. Zij gaat op onderzoek uit en komt achter de snoeiharde waarheid.

Hoe het verhaal verder afloop? Ja…dan moet je maar zelf komen kijken. De film draait nog een tijdje in Lantaren/Venster. Deze film van Diederik van Rooijen is een zeer aangrijpende en realistische beleving. De thrillerelementen waren super goed. Ook de emoties die de film met zich meebracht waren levensecht. Ik heb werkelijk 90 minuten geboeid gekeken naar deze film. Ik kan deze film werkelijk aan iedereen aanraden. 

Voor meer info kan je terecht op de website van Lantaren/Venster Rotterdam