Twee werken van niet daarvoor geschoolde theatermakers. Lloyd Marengo en Tjon Rockon. Onthoud die namen! Dans vanuit hiphop naar moderne dans. Het theaterwerk is, heel postmodern en passend bij vandaag, gemaakt vanuit de persoon zelf.
Lloyd werkte vanuit zijn hiphopachtergrond, met behulp van Dansateliers, naar moderne dans toe. Elementen zijn herkenbaar, maar ook de flyer gaf enig houvast: "We zien een man in zijn kamer die op zichzelf is teruggeworpen. Hij is alleen met zijn gedachten, dromen en verlangens. We zien hem steeds meer in beweging komen en daadwerkelijk de wereld instappen. Een nieuwe wereld met avontuur en ontdekkingen. De man komt terug in zijn kamer. De kamer is niet veranderd, de man wel." We zien een dans van twee lichtstralen van schijnwerpers met de een man. Geen muziek.
Tjon heeft eerder mooi werk afgeleverd. Dit keer was het erg spectaculair en goed te bevatten. Twee vrienden runnen samen een bedrijfje. De een heeft meer ambities dan de ander. Het gaat mis tussen de twee maar het komt, natuurlijk, ook weer goed. Het in de flyer beschreven verband met James Brown en Nederlandse Cinema uit de tachtiger jaren is mij ontgaan, waarbij gezegd moet worden dan ik van beide geen grote fan ben.
Een lekker spraakmakend avondje uit dus weer in Lantaren/Venster.