Pech volgt zich bij mij altijd wel in hoog tempo op, zo verrekte ik iets meer dan vier jaar geleden voor de derde keer mijn knie- en kruisbanden. Of dat niet erg genoeg was viel ik in de zomer van 2006 “tijdens een ontspannen moment op een springkussen” op mijn nek. Uitkomst hiervan was maanden naar de fysiotherapeut en ongeveer een maand aan de valium en andere troep. Vorig jaar ging ook niet al te best, na eindelijk weer begonnen te zijn met sporten had ik de pech van een bloedprop tussen mijn schouderbladen.
Ook nu weer een jaar een dure sportschool zonder er gebruik van te kunnen maken.

Pech of is het de toverheks die mij absoluut niet mag? Heksen gingen vroeger op de brandstapel toch? Deze mag vandaag nog op de brandstapel!

Net nu ik weer lekker bezig dacht te zijn met het integratieproject “Jong geleerd, oud gedaan.” Sinds december heb ik ergens last van, maar van wat weet ik niet.
Na een bezoek bij de huisarts afgelegd te hebben destijds had ik ongeveer een maand geen problemen meer, daarna kwamen deze problemen met regelmaat terug.
Vorige week donderdag werd de ondraaglijke pijn mij teveel, ik kon ik niet meer zitten, liggen of staan. Pijn met een hoofdletter P. Na een gesprek met mijn huisarts verwees hij me door naar een internist voor nader onderzoek. Op 19 mei zou ik langs kunnen komen en dit leek me net iets te ver weg. Na weer een gesprek met mijn huisarts zou hij om versneld onderzoek vragen. De gehele donderdag had ik pijn en rond een uur of acht ’s avonds vonden mijn broer en schoonzus het welletjes geweest en brachten ze me naar de EHBO in het Havenziekenhuis. De chirurg die me hier oppervlakkig onderzocht wist het ook niet zeker, maar was wel overtuigd van een bloeding. De oorzaak liet hij in het midden, dit moest nader onderzocht worden door de chirurg.

Afgelopen vrijdag lichte ik de huisarts hierover in en was de afspraak bij de internist geregeld, aanstaande donderdag kan ik gelukkig al naar de internist voor verder onderzoek. Opgelucht, maar ook weer niet. Zo moet ik mezelf zo rustig mogelijk houden, bij inwendige bloedingen kun je niet voorzichtig genoeg zijn.
Sinds afgelopen vrijdag slik ik naast morfine ook andere troep en de bijwerkingen ervan merk ik nu al. Zo heb ik veel last van zowel mijn linker- als rechterzij en weer mijn schouderbladen. Of zijn het mijn longen? Ook dit weet ik niet zeker, pijn doet het in ieder geval wel.

Doordat het allemaal nog niet duidelijk is ben ik zelf lichtelijk op onderzoek gegaan. Wat heb ik, wat is de oorzaak of wat kan het zijn.
Ik ben aangezien ik absoluut niet kan slapen op tal van websites geweest die wellicht het een en ander kunnen verklaren. Zo kwam ik op een forum site terecht waar er geschreven werd door mensen die dezelfde symptomen hebben/hadden, dat het HIV kan zijn. Zij hadden dit tenslotte ook. Toen ik beter keek bleek het om een homo forum te gaan. Niets om mij zorgen te maken. De zoektocht naar de oorzaak ging gewoon door en zo belande ik op een site waar verteld werd dat je met zulke symptomen waarschijnlijk de ziekte van Crohn hebt. Weer een andere site verklaard dat de symptomen te maken hebben met stress.

Een Symptomen Stress Test van slechts veertien vragen maakte mij van slag. Ik heb kennelijk last van stress, heel veel stress. Op drie vragen na antwoordde ik overal met een Ja op. Het advies na deze test? Raadpleeg uw huisarts of een deskundige. En nu om half drie ’s nachts lig ik mij weer suf te piekeren omdat ik niet weet wat er aan de hand is. Wat rest mij nog? That 70’s Show gevolgd door Mad About You op Comedy Central.  Nog even wachten en dan is duidelijk wat ik heb, maar het kan kennelijk ook zijn dat het pas over veertien dagen duidelijk is en of ik wel of niet geopereerd moet worden.

Ik hoop dat het allemaal wel meevalt en met een pilletje of aai-over-de-bol naar huis gestuurd wordt. Ik wil gewoon verder met mijn project nu het net zo lekker begon te lopen.

Burn witch, just burn!

Karim Khaoiri