Als ik me iets voorneem, dan kan ik dat moeilijk niet doen. Zoals ik me nu voorgenomen heb iedere dag een bijdrage aan mijn essay te leveren. Tegelijkertijd heb ik me ook voorgenomen ’s avonds zo weinig mogelijk te werken. De kinderen liggen op bed, slapen nog niet, toch even nog wat schrijven, dan is de reeks ongebroken.

Net zoals Oscar, ik en een heleboel anderen nu al zowat negen jaar onafgebroken wekelijks televisie maken en zover ik weet nooit een deadline hebben gemist, overigens vooral dankzij Oscar. Hoe dan ook, dat is mijn ding, ik heb plichtsbesef en niet zo’n beetje ook. Dat vind ik niet altijd even cool, daarom ben ik waarschijnlijk gestopt als arts, te beklemmend. Soms moet je ook los zijn en de dingen de dingen laten, anders heeft je omgeving en jezelf er nogal last van.

Het is een beetje; soms maar niet altijd of altijd en soms niet. Vandaar dat ik vermoedelijk wel eens verstek zal laten gaan. Het is ongezond altijd je afspraken na te komen, soms moet je verstek laten gaan, tegen je natuur in.

Waar ik eigenlijk over wilde schrijven was informele en formele interactie, hoe je met de juiste formele interactie, de informele interactie kunt stimuleren en zo de openbare ruimte productief kunt maken. Dat hoorde ik Ruud Reutelingsperger van het Observatorium tijdens een meeting zeggen, dat het daar tegenwoordig vooral om gaat, om hoe je de openbare ruimte 'productief' maakt. Dat zal voor de projectontwikkelaars betekenen, dat je eraan kan verdienen en voor de dienstbaren, dat je waarde creëert.

Dat is ook weer zoiets, namen noemen in een essay, wat vinden de genoemden daarvan. Morgen ga ik met Dr. Stephanie Geertman van DHV praten over een artikel dat ze samen met mij en een collega (die naam noem ik dan weer niet) wil schrijven. Dat heeft heel veel met dit essay te maken.

Het begint zo :

Sociale cohesie centraal in wijkvernieuwing; Creatief beheren in Rotterdam.

De dominerende aanpak voor verbetering van Nederlandse achterstandswijken is nieuwbouw of herinrichting van de openbare ruimte. Echter, de noodzaak voor sociale samenhang in een wijk wordt steeds vaker gelijkgesteld aan de fysieke ingreep. (Aarts, referenties, Kei nieuws). Dit vraagt om een geheel andere benadering van stedelijke vernieuwing, met daarbij een directe uitdaging voor het beheren van openbare ruimtes. Dit artikel beschrijft de succesvolle aanpak van het beheren van openbare ruimtes waarbij sociale cohesie in een wijk centraal staat, de ervaringen van het Rotterdamse bureau Creatief Beheer. 

We zullen zien hoe het afloopt...

Array
(
)