Zeventien jaar was ik, als m'n zus d'r even niet was: knetterharde rock- of reggae muziek, waardoor de onder buurman menigmaal moest aanbellen 'omdat-ie het even met me had gehad!' Duidelijk gevalletje generatiekloof, zeg maar.
Ook de keer dat-ie er na z'n vakantie achter kwam dat z'n kelderbox helemaal bordeauxrood gekleurd was (omdat z'n buurjongen van boven, in aangrenzende box een paar brommers aan het special-painten was).
Of de keer dat-ie kwam klagen over de verschrikkelijke gitaarmuziek: 'die op zijn verdieping beter te horen was dan op de onze!'
Het antwoord van Jan-Pieter, die knetter op de bank zat: 'Hey buurman, blijft u dan even hier, gaan wij even beneden van uw akoestiek genieten!'
Legendarisch.
Andere tijden: hij kwam gewoon nog met de telefoon in de hand i.p.v met een mes. Met de legendarische woorden: 'en anders bel ik wel even met de politie!'
Kun je je niet meer voorstellen, toch?

Meer verhalen en columns op: www.dickursinus.nl