De president van Israël wil dat Abbas met de volgende verkiezing zich wel verkiesbaar stelt, want Israël wil “echt vrede”. De reden van Abbas om zich niet meer verkiesbaar te stellen is dat er na al zijn presidentiële jaren geen vooruitgang geboekt is in het vredesproces. 

Abbas is de enige gesprekspartner met Israël en andere wereldleiders en heeft geconcludeerd dat er geen centimeter vooruitgang geboekt is. Sterker nog er zijn enorme hoeveelheden centimeters "gestolen" en hij voelt zich in zijn eer aangetast.

Het laatste weet ik niet zeker, maar als ik jaren een vuist in mijn reet heb en als buikspreekpop fungeer van het “democratische Westen” zou ik mij zelfs zwaar aangerand of verkracht voelen.

Dat hij al die jaren met die vuist in zijn reet gelopen heeft vind ik bewonderenswaardig, hij laat zich naaien met de illusie dat dit voor het vredesproces goed is. Ik doe het hem niet na!

Dat Abbas de stekker eruit trekt vind ik een zeer goede zet, laat Israël en alle andere “vrienden” hem maar overtuigen met echte daden dat het tij voor Palestina nu echt gekeerd zal worden. Want wat is “echt vrede” als geen van de Palestijnen ooit geroken heeft aan “echte vrede”?

Ik hoopte recentelijk toen ik alle dagboek verhalen in Vrij Nederland - over de oorlog in Gaza in januari dit jaar van Majeda Al Saqqa - terug las, dat Palestina net als enkele landen in het Midden-Oosten olie bezat. Ik hoopte dat ze een geweldig belangrijke leverancier van olie aan het Westen waren, want hoelang had dan deze gehele situatie geduurd?

Het is voor mij een feit dat er alleen gezocht wordt naar oplossingen als het Westen hier baat bij heeft. Het bevriende natie model, welke ook in de journalistiek gebruikt wordt om te beoordelen wanneer iets nieuws is. Dat vrede ver weg is bewijst de afkeuring van het onderzoeksrapport die opgesteld is over de oorlog dit jaar tussen Israël en Palestina/Hamas. Zowel Israël als Hamas is hierin veroordeeld, omdat zij zich schuldig hebben gemaakt aan oorlogsmisdaden. Vrienden van Israël als Nederland (in de vorm van Maxime Verhagen) en de Verenigde Staten vonden het op voorhand een te negatief rapport voor Israël. Israël maakt zich al jaren in mijn ogen schuldig aan het schenden van de Rechten van de Mens, de Rechten van het Kind en heeft lak aan iedere VN veroordeling. Waar twee kijven hebben twee schuld, maar waarom heeft minister Verhagen niet gezegd dat Hamas te zwaar bekritiseerd is in het rapport? Dit is eenvoudig uit te leggen, Hamas staat op de lijst van terreurorganisaties en omdat Israël vecht tegen een terreurorganisatie is alles geoorloofd, zelfs het gebruik van witte fosfor in bewoonde gebieden en nieuwe experimentele wapens. Er wordt altijd maar gezegd dat Arabieren wolven in schaapskleren zijn, maar juist de “democratieën” moeten zich eens ontdoen van hun schaapskleren, zodat men weet met wie ze te maken heeft. De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet.

Hypocrisie is een woord welke afstamt van het Griekse hypokrisis, dit staat voor het gedrag van veel Westerse- en Arabische politici. Vele Westerse politici, omdat ze beweren echt te staan voor vrede, democratie en universele rechten zonder zich eraan te houden. Vele Arabische politici, omdat ze beweren te staan voor broederschap, de mensen wijsmaken elkaars broeders te zijn om vervolgens voor eigen gewin te gaan.  

Karim Khaoiri